Blog

Minimum komfortu

21 lutego 2018

Komfort życia dla każdego oznacza coś innego. Jedni zadowolą się kaszanką ze skwarkami i małym mieszkankiem z zimną wodą, inni za bardzo biedne życie uważają mieszkanie urządzone meblami IKEI. Jeszcze inni mogą tylko pomarzyć o jakimkolwiek mieszkaniu, a ich jedynym realnym marzeniem jest miesiąc spędzony pod dachem, w cieple i w stanie najedzenia.

Należę do typu ludzi, którzy dość długo potrafią zadowolić się dość spartańskimi warunkami. Wychowałam się częściowo na wsi u dziadków. Nasz dom rodzinny do lat nastoletnich był pozbawiony wygód, takich jak łazienka czy WC. Ciekawie było latać do wygódki na zewnątrz w czasie śniegów i mrozów. Człowiek wracał i cieszył się, że nie przymarzł tam na stałe.

Być może dlatego od czasu, kiedy mam wpływ na co wydaję zarobione przez siebie pieniądze, czyli całe moje dorosłe życie, staram się zapewniać sobie wszędzie gdzie jestem moje minimum komfortu.

Przede wszystkim spełniam swoje potrzeby w zakresie pracy, warunków sanitarnych, gotowania i odpoczynku. Kiedy wiem, że warunki są tymczasowe, odpoczywać mogę w warunkach skromnych, wystarczają mi nawet na dłużej byle przedpotopowa wersalka czy łóżko. Telewizora nie musi być, chociaż czasem lubię się oderwać od rzeczywistości i pooglądać coś. Kiedy jednak przebywam teraz w Warszawie, wcale jakoś nie muszę oglądać tv. Zdarzyło mi się to na tym starym lampowym telewizorze raz czy dwa na cały dwutygodniowy pobyt.

Ale już narzędzia do pracy, takie jak laptop, smartfon czy samochód muszą być niezawodne i spełniać moje bieżące wymagania. Ale tak poza tym właściwie już mnie tak nie kręcą, bo przynajmniej te dwa pierwsze muszę wymieniać co dwa lata, inaczej nie nadążają za moim tempem działania. A tak czy inaczej muszą być sprawne i wydajnie dla mnie pracować. Bo od nich zależy to, jak szybko załatwię bieżące sprawy i będę miała czas na coś innego, może przyjemniejszego. Staram się nie przepłacać za takie urządzenia, ale nie biorę zwykle najtańszych, tylko wybieram dobrą jakość ze średniej półki.

Chyba, że akurat w danym momencie marzy mi się jakiś model komórki, komputera czy samochodu i stać mnie na to.
Co do warunków mieszkaniowo-sanitarnych łazienka musi być, ale wystarczy żeby była czysta i zapewniała intymność i możliwość umycia się. Choć ta docelowa, w moim mieszkaniu ma oprócz tego być stylowa i mam się w niej dobrze czuć.

W mieszkanku, w którym przebywam na czas remontu, czyli już przez wiele miesięcy, mam spełnione wszystkie wyżej wymienione warunki.
Do dziś jednak nie miałam radia. Mam jakieś w remontowanym mieszkaniu, ale to spory odbiornik typu jamnik, a tu w mojej małej sypialni miejsca za dużo nie ma, więc nie zwoziłam jeszcze i tego.

Postanowiłam więc dziś spontanicznie, że sobie kupię jakieś małe radio, bo jednak zasypianie w pustym mieszkaniu bez szczypty muzyki było bardzo smutne.

A że przy okazji kupiłam nową komórkę i powerbank, czyli taki dodatkowy akumulator, który nosi się ze sobą naładowany na wypadek wyczerpania się baterii w telefonie czy w laptopie – to spełnienie pierwszego warunku, czyli zapewnienie sobie komfortu w pracy.
Komórki nawet nie wypakowałam, bo udało mi się zamówić w Media Markcie kopiowanie danych (kontaktów) na nową, nie muszę się więc w to bawić sama, i jak zwykle samodzielnie wyszukiwać metody automatycznego kopiowania.
Co tym bardziej ważne, że zmieniłam producenta z Samsunga na Huawei. Zastanawiałam się tylko w sklepie, czy brać ten kolor, który był, czyli granatowy. Wybrałam, bo nie chciało mi się szukać innego. Typ wybrałam według polecenia informatyka, więc wiedziałam, że model jest bardzo dobry. I tyle. Koniec atrakcji czy ekscytacji. Nie to, co ileś lat temu i trenowanie melodyjek do drugiej w nocy. 🙂 Coś tam się ustawi, na razie nie mam na to czasu.
Podobnie z nowym laptopem. Jest. Sprawdziłam. Zalogowałam się. Muszę poinstalować kolejne programy. Luz. Mam na to czas. Nie spieszy mi się, póki ten działa. A działa, bo nie czekam z kupowaniem najważniejszego narzędzia pracy do czasu, aż poprzednie mi się rozpadnie na kawałki. Nie dopuszczam do tego, podobnie jak nie jeżdżę na prawie pustym baku w samochodzie. Obawiam się aż tak naruszać mój komfort, więc o niego dbam.
Wracając nowego do laptopa. Chyba większą radość sprawiło mi dziś kupowanie myszki (też granatowa, jak telefon) i podkładki. Z ciekawostek: jedna z wybranych przeze mnie wstępnie podkładek kosztowała 179 zł. No pewnie, już biorę! Okazja! 🙂
Nie mówiąc o myszkach za ponad 300 zł. One chyba muszą być jakieś pancerne, podobno gracze potrzebują takich specjalnych, ale ja nie wiem, bo na graniu to się nie znam.
Za to to małe radio Blaupunkta wybierałam chyba najbardziej starannie. Spośród niewielkich kieszonkowych modeli, bo celem było ustawienie go tuż obok łóżka i uszka. I słuchanie na sen. Albo wrzucenie do walizki na wyjazd.

I miałam rację, bo największą radość cały dzisiejszy wieczór zapewniło mi jednak właśnie to małe radyjko. Docelowo pewnie będzie stało w kuchni. A póki co cieszy mnie, że z jego głośników sączy się chilli zet i wprawia mnie w dobry humor. I tak sobie tu siedzę i słucham i piszę dla Was.

Dziś udało mi się załatwić jedną ważną sprawę firmową, a druga jest w toku. Sukcesy w pracy też sprawiają mi radość.

Nadal najtrudniej jest załatwiać sprawy w urzędach. Szczególnie te mniej typowe, jak człowiek zatrudniony za granicą i tam mieszkający, ale jednocześnie zachowujący w PL swoją działalność i obywatelstwo. Okazało się, że tam wykonuję pracę najemną. No więc już wiem, że jestem najemnikiem.

Z niemieckich ubezpieczeń odesłali mnie do polskich, a tu oświadczyli mi z powrotem, że mam jednak wrócić do niemieckiego ubezpieczyciela i stamtąd pobrać odpowiedni formularz, który wypełnię i złożę osobiście (a jakże) w naszym ZUS. Inaczej będę płacić składkę w obu krajach. No jasne, dawno sobie nie jeździłam po 2000 km.

Aha, wracając do strefy komfortu: do moich małych przyjemności należy m.in. jazda umytym samochodem. To dla mnie oprócz dobrego wyglądu stanowi ważny bodziec pozytywny. Jeżdżąc zafaflunionym samochodem sama się czuję brudna i zaniedbana. Byłam więc dziś w mojej ulubionej myjni, gdzie czyszczą też felgi i myją wycieraczki i od razu mi się lepiej załatwia sprawy.

Wbrew pozorom największą radość sprawiają mi właśnie takie codzienne drobiazgi.

Nie mówię tym razem o wielkich przeżyciach artystycznych czy emocjonalnych, tylko o tych drobiazgach, które składają się na nasze codzienne życie. Bo to z nich budujemy dzień za dniem, minuta za minutą, godzina za godziną naszą codzienność.

To nimi się karmimy dzień w dzień, to te chwile zapamiętujemy, to dla nich chce bądź nie chce nam się codziennie wstawać z łóżka.

A potem pracować.

A jak jest u Was? Co oznacza Wasze minimum komfortu, bo przecież każdy z nas jest inny?

Piękne zadbane kwiaty? Zadowolone zwierzaki? A może zadbana rodzina, dzieci i chłop? Posprzątana łazienka, wyprane pranie? Zrobiony dobry obiad? A może przeczytana książka? Namalowany obraz? Świetne zdjęcie? A może dobra rozmowa? Udany trening? Gadżety techniczne? Szybki i piękny samochód? Zadbany dom? Mądre, zdrowe dzieci?

Napiszcie, podzielcie się, co Was cieszy i wywołuje uśmiech na twarzy, podyskutujcie może też między sobą. Jestem pewna, że niejedno nas tutaj zaskoczy.

« Spacery po lodzie | Im mniej na blogu, tym więcej w życiu, czyli nadal w remoncie »