Nie nudzę się, czyli codziennie coś nowego

Najwyraźniej ktoś (bo nie ja) postanowił, że również w tym roku nie będę się nudziła. Uprzedzam, że wpis będzie długi, bo i trochę się zdążyło wydarzyć w ciągu ostatnich kilku dni.
Jak wiecie z posta z życzeniami na nowy rok Sylwester zaskoczył mnie w Warszawie i spędziliśmy go w tym roku oddzielnie. 

Myślałam, że to koniec niekoniecznie przyjemnych niespodzianek, ale to był dopiero początek.

A tymczasem w domu w Bremerhaven Mikael walczył z piecem, który postanowił przestać grzać. Fachowiec od pieca wpadł na jego wielką prośbę i wypożyczył mu tymczasowo dmuchawę i piecyk, po czym odwiedził go dopiero w ubiegłą środę, przeczyścił piec. Od tego momentu ogrzewanie działa jak marzenie. Czyli w zasadzie mogła wracać już w czwartek.
Co z tego, kiedy mnie w środę po spacerze do piekarni i z powrotem dopadł taki ból głowy i drapanie w gardle plus nagłe osłabienie, że z przekonaniem, że właśnie zostałam skazana co najmniej na przeziębienie dziesięciolecia, a może i zapalenie oskrzeli, zwaliłam się na łóżko, bo na nic innego nie miałam siły. Nota bene moja córka chorowała w Święta, a mama ma zapalenie oskrzeli…
Tak więc liczyłam się z tym, że jeszcze długo z łóżka nie wyjdę.

Na szczęście w domu miałam wszystkie leki na przeziębienie, wzięłam też te na ból głowy.
I zaczęłam od razu tego wieczora z całym przekonaniem gadać sobie ze swoim organizmem, żeby jednak poczuł się zdrowy.
Możecie sobie wierzyć w takie metody lub nie, ale nie po to w wieku 17 lat uczyłam się treningu autogennego, żeby teraz lekceważyć wpływ autosugestii na moje ciało.
Ta pierwsza noc była paskudna, mimo moich obietnic co do godziny zasypiania i pójścia do łóżka koło północy nie mogłam zasnąć co najmniej 2 godziny. Strasznie się spociłam, co uznałam za dobry znak, że ciało walczy z zarazkami. 
I faktycznie. Rano obudziłam się spocona, ale rozluźniona. I już niemal bez bólu głowy. 
Przez cały ten czas brałam też specjalne homeopatyczne kropelki na przeziębienie.
Po dwóch dniach, czyli w zasadzie od dziś rano przeziębienie przeszło jak ręką odjął.
Ale to nie wszystko. Bo wczoraj rano, kiedy zaczęłam trochę dochodzić do siebie, wysiadł prąd w połowie mieszkania, w którym teraz pomieszkuję w Polsce. Nagle okazało się, że nie mam jak ogrzać dwóch z trzech pokojów. Niestety grzanie tylko w moim małym pokoiku, gdzie sypiam, skończyłoby się niechybnie jeszcze gorszym przeziębieniem, bo całe mieszkanie by pochłonęło to ciepło z jednego małego piecyka i wychłodziło się, a i tak nie należy do ciepłych (nie ma centralnego, są tylko piece-dmuchawy).
Co było robić, moja Przyjaciółka pożyczyła mi przedłużacz, prąd pociągnęłam z kuchni i podłączyłam do niego piecyk, komputer i lampę.

Bo dla moich pleców jednak jest lepiej, kiedy pracuję przy stole o normalnej wysokości, a nie przy tym malutkim w mojej tutejszej sypialni, choć ten ostatni wygląda bardzo malowniczo.
 
W sumie to da się wszystko przeżyć, tylko na podłodze trzeba uważać, gdzie się stawia stopy, takiego zatrzęsienia kabli dawno nie miałam.

Z jednej strony bardzo się cieszę, że mój stan się poprawił, bo musiałam dziś zrobić zakupy na ten wolny dzień, bo już nie mam co jeść, a wracam do Niemiec w niedzielę.
Z drugiej poniosłam też stratę. Niestety podczas dzisiejszych zakupów straciłam moje nowe rękawiczki. Kupiłam je niedawno w Bremie, były tak cieplutkie i piękne, że nie mogłam się nimi nacieszyć. Ciągle się zastanawiam, gdzie i kiedy mi wypadły. Wróciłam do sklepu i przeszłam się po nim, byłam w punkcie informacyjnym, ale nikt nie zwrócił rękawiczek. Nieuchronnie przepadły…
Jak to jest, że nigdy nie gubi się rzeczy już zniszczonych, tylko te najlepsze, najfajniejsze i najnowsze. Mogłam nimi nawet smartfona odbierać, bo miały od wewnątrz takie paski, które chwytały telefon dotykowy. I nawet zdjęcia ich nie mam…
*** Uczcijmy ich pamięć minutą ciszy.***
No dobra, czasem traci się rzeczy. Na szczęście coś takiego jak rękawiczki można odkupić. Pewnie nie będą takie fajne, ale … jakieś znajdę.
Wracając do mieszkania i awarii: dziś rano przyszedł elektryk. I na szczęście. Bo w skrzynce rozdzielczej pojawił się poważny problem. Jeden z bezpieczników od dłuższego czasu był nadwerężony, a w takim stanie wyjął go pan elektryk.

Przyznam, że od kilku dni czułam w przedpokoju coś jakby woń spalonej rączki od patelni, ale wydawało mi się, że sąsiedzi może coś sfajczyli, nie połączyłam tego nawet sama z brakiem prądu w wynajmowanym przeze mnie mieszkaniu.

Na szczęście elektryk miał ze sobą bezpiecznik i naprawił dziś od razu tę awarię.
W tym mieszkaniu moja przyjaciółka i tak planuje remont przed wynajmem, bo instalacje mają po kilkadziesiąt lat, także kuchnia i łazienka są do remontu. Nie ma się co dziwić, że instalacja siada pod wpływem nadmiernego obciążenia.
Na szczęście jest nadzieja, że już w lutym, a najpóźniej w marcu będę się mogła wreszcie przenieść do swojego mieszkania.
Chociaż na kuchnię to ja chyba potrzebuję więcej czasu. Jakoś ciągle nie umiem się zdecydować, jak ma wyglądać. Nie mówiąc już o kosztach przedsięwzięcia, bo kuchnie to teraz luksus za niebagatelną cenę. 
Z drugiej strony tania szybko się rozleci i zniszczy i będę musiała wydać pieniądze dwa razy, zamiast raz na jakieś 15 lat.
Na koniec pochwalę się, że mój plan chodzenia wcześniej spać powoli zaczyna działać. Z wyjątkiem tej nocy, kiedy byłam chora, powoli chodzę spać coraz wcześniej, wstaję też wcześniej. Dziś obudziłam się przed budzikiem, czyli ok. 7:15.

Tak więc wszystko jest na dobrej drodze.
Z dobrych wiadomości: udało mi się dokończyć tu na miejscu dużo czekającej od dawna pracy, złapałam tzw. flow i wreszcie poszło.
Jeszcze tylko czeka mnie korekta i będę mogła wysłać (część już wysłana) i wystawić fakturę. O ile ściągnę aktualizację programu, bo coś pamiętam, że od nowego roku przepisy się zmieniły i teraz wszystko będzie inaczej wyglądało.
Nie ukrywam, że nie chce mi się tym zajmować, ale nie będę miała wyjścia, jak każdy inny przedsiębiorca w Polsce.