Podróżowanie i powolne ładowanie akumulatorów

Jutro mija tydzień od mojego przyjazdu do Polski. Ten pobyt był i jest na tyle intensywny, że czuję się już dziś mocno wyssana z sił. Praca, praca, remont, praca, zakupy firmowe, zakupy do samochodu (czeka mnie zakup opon i wymiana na zimówki), zero odpoczynku.
No może nie aż tak, ale to są chwile i godziny, a nie dni. Zanotuję więc kilka migawek z tych ostatnich dni z mojego prawdziwego, nie polukrowanego życia. Zdjęcie z modnej ostatnio serii „bez makijażu”. Tyle, że moje naprawdę takie jest, w odróżnieniu od większości celebrytek, które takie zdjęcie „naturalne” najpierw bardzo starannie przygotowują i malują chociażby rzęsy. A niektóre dziewczyny ostatnio nawet wklejają sobie włosy do nosa.
Jako że nigdy nie podążałam do tego stopnia za modą, mnie z włosami w nosie raczej nie zobaczycie.

Wracając do opisu ostatnich migawek.

Najnowsza podróż upływała mi z początku głównie w deszczu, potem było już tylko cały czas duże zachmurzenie.

W czasie podróży na krótki postój zatrzymałam się w Marienborn, gdzie w czasach podziału Niemiec znajdowała się granica między NRD, a RFN.
Nie miałam tym razem czasu na zwiedzanie, ale zaplanowałam je w najbliższym czasie. Wejście do muzeum od 10 do 17 jest bezpłatne, jak głosi napis na górze.

Drugim punktem na trasie, który staram się odwiedzać regularnie jest Bar Nevada w Poźrzadle. Smaczne świeże obiady i miła obsługa sprawiają, że ciągle tam wracam

Dojechałam tym razem dość późno, a na drugi dzień, czyli od poniedziałku rozpoczęła się intensywna praca, trwająca z jednodniową przerwą, przez cały tydzień. 
W międzyczasie do dziś już dwukrotnie odwiedziłam plac budowy, czyli moje mieszkanie. Zdjęć na razie tam za dużo nie robię, bo tam teraz nadal głównie zaprawa i beton. W końcu jeden człowiek nie zrobi całego mieszkania w pół miesiąca. Póki co kuje ściany i rozmieszcza instalacje tak jak mi pasują, a nie tak jak były do tej pory.

Nowe miejsce na kaloryfer trzeba było więc poprowadzić nowe instalacje

Dobrze, że mam gdzie odreagować, bo nadal korzystam z uprzejmości mojej Przyjaciółki i zatrzymuję się samodzielnie w jej mieszkaniu przeznaczonym do remontu, ale jeszcze nie teraz, i to po kosztach. Mam tu teraz wszystkie moje rzeczy kuchenne …

…własny pokój do spania, klucz i całą resztę potrzebną mi do szczęścia. Internet też mam, dobrze się sprawdza ten w komórce, wystarcza mi też do przeglądania stron w internecie.

Załatwiałam też ostatnie formalności związane z mieszkaniem, powysyłałam podpisane umowy z operatorami.
Może czasem dobrze jest wyjechać na kilka dni z domu, dzięki temu można odpocząć od gotowania obiadów dla dwojga. 🙂 Samo gotowanie to pestka, ale to sprzątanie potem to dopiero wyzwanie, nawet ze zmywarką!

Ale co poradzę, jak lubię zrobić i porządną zupę krem z dyni i świeżą surówkę (tu na zdjęciu widać jeszcze sporo w misce surówki z marchewki i jabłka).
Z pobytu na miejscu mam też na sumieniu pewne grzeszki…

Ale poza tym jadam w zdrowych barach mlecznych. Ostatnio polubiłam mleczny bar w mojej okolicy, U Krysi. Tam serwują domowe jedzenie w przystępnych cenach.

Pani Krysia gotuje świetnie, klienci jedzą na miejscu, można też zamówić jedzenie na wynos.

Teraz akurat jest jakaś przebudowa ulicy po drugiej stronie, więc u Krysi żywi się cała firma budowlana, która tę przebudowę wykonuje.
Gdyby nie to, że przed wyjazdem z domu zaczęłyśmy z Mozartem intensywne sprzątanie, 

które trzeba koniecznie niedługo dokończyć, mogłabym powiedzieć, że jest mi tu dobrze i mogę zostać dłużej.
Na koniec galeria z naszą ukochaną Mozart.

Na koniec odbywa się rytualne udeptywanie.

A jak się już kot zmęczy, kładzie się na swoim ulubionym fotelu.

I potrafi tak spać godzinami.
Przed wyjazdem kupiłam jej dwie zabawki: wędkę i tunel, kotu trochę potrzeba rozrywki, szczególnie siedzącemu w domu i wychodzącemu najwyżej na spacery na smyczy.
Jakżeż ona pięknie skacze i bawi się tą wędką. Szczególnie, kiedy Mikael jej tę wędkę zapodaje!

Z kolei czasem dla uspokojenia swędzenia ogonka zagłębia się w tunelu. Tam się kładzie i uspokaja.

Kolejna migawka z podróży już nadchodzi.
Jutro ruszam w podróż na południe Polski, związaną również z pracą, a potem odwiedzam Przyjaciółkę chociaż na jeden wieczór. Wracam „do domu” znów we wtorek. A gdzie teraz jest mój dom? Właściwie wszędzie po trochu.
Trochę w Bremerhaven, bo tam mieszka najwięcej moich emocji. Trochę w Warszawie, bo tam buduję sobie tutejszy azyl. Jeszcze trochę zamieszkało już w tym mieszkanku Przyjaciółki, gdzie mogę na spokojnie przeczekać czas remontu.
A jak się czuję?
Chwilami nie nadążam za własnym ogonem, ale powoli staram się redukować to zabójcze tempo. W pewnych zakresach to możliwe. Niestety praca musi najczęściej być wykonana szybko i skutecznie. Tam nie ma czasu na przestoje ani wyrozumiałości dla ociągania się, nawet tego ze zmęczenia.
Tak wiem, potrzebuję odpoczynku. Po remoncie moje przyjazdu tutaj już będą bardziej na luzie.
Wtedy zacznę spotykać się nie tylko z mamą i córką, ale też z wieloma przyjaciółki, którzy na mnie czekają przez ostatnie miesiące, a dla których zwyczajnie nie udało mi się znaleźć czasu.

Wtedy też położę się na kilka godzin obok niej i tak sobie będziemy obie leżały… Dopóki nie stwierdzę, że nie mogę tak leżeć bezczynnie, bo przecież mam tyle do zrobienia!
No bo ja chyba tak już mam. I nie ma co z tym walczyć, lepiej wykorzystać dla siebie.
Chociaż naprawdę po skończeniu remontu znajdę chociaż tydzień tylko dla siebie, to taka moja wewnętrzna przysięga.
Niekoniecznie na leżenie bykiem, może znajdę inny sposób na regenerację. Ale to będzie czas tylko dla mnie.
Wybaczcie moje milczenie w ostatnim czasie. Na Wasze blogowe domy też nie zaglądałam od dość dawna, bo po prostu nie dawałam rady.
Pozdrawiam Was serdecznie!
Wasza iw