Spływy kajakami rzeką Krutynią: dzień pierwszy

Spływy po malowniczej rzece Krutyni organizowane były już przed II wojną światową. Obecnie to już prawdziwy przemysł. Cała turystyka w tym regionie się na tym opiera i dobrze. Turystów polskich jest mniej więcej tyle samo, co niemieckojęzycznych. Jedni spływają kajakami, inni dają się wozić na łodziach i mając wolne ręce przez cały czas śledzą przyrodę nie tylko za pomocą oczu, ale i obiektywów. My wybraliśmy się na Krutyń dość przypadkowo. Nie przewidywaliśmy tego spływu, ale kiedy tylko dowiedzieliśmy się, że rzeka i możliwość powiosłowania jest tak blisko w zasięgu ręki, z radością skorzystaliśmy z oferty najbliższego przewoźnika.

Technicznie spływ kajakami Krutynią w roku 2016 wygląda to tak: dojeżdżasz samochodem na parking nad rzeką jednego z licznych przewoźników i tam go zostawiasz. Od siedzących pod parasolem młodych chłopaków wypożyczasz kajak z ew. wyposażeniem (poduszki, kapoki) i deklarujesz dokąd spływasz, a oni pobierają od Ciebie opłatę. Dostajesz wizytówkę z numerami telefonów, pod które masz zadzwonić, jak już spłyniesz. Po telefonie spory samochód na co najmniej 8-9 osób z przyczepką na kajaki pojawia się w ciągu 15 minut i odbiera Cię z miejsca końcowego oraz odwozi z powrotem na parking do Twojego samochodu. Proste? Jak najbardziej. Chłopcy nie marnują czasu. Nie widziałam tam nikogo starszego niż ok. 30 lat. A i młodsi mają tam wiele do roboty.

Krutyń to krajobrazowo-leśny rezerwat przyrody o pow. ponad 273,12 ha, chroniący z jednej strony Jezioro Krutyńskie, z drugiej górny odcinek rzeki Krutyni. Pełen chronionych roślin, jak rośliny runa leśnego, na przykład przylaszczka, zawilec gajowy i żółty, kokoryczka wielokwiatowa i wonna, konwalia majowa, konwalijka dwulistna, zerwa kłosowa i skrzyp zimowy, a także pasożytniczą roślinę łuskiewnik różowy. W płytkiej przejrzystej wodzie rzeki Krutyni występuje na przykład krasnorost Hildebrandtia rivularis i gąbka słodkowodna Euspongilla lacustris.

Można też tu spotkać liczne osobniki ptactwa chronionego: orzeł bielik, dzięcioł czarny, pospolita sójka, łabędzie nieme, tracze nurogęsi. Głębiej w rezerwacie gnieżdżą się puszczyk i lelek kozodój. Zimą spotyka się zatrzymujące się tu także łabędzie krzykliwe, wydry, pluszcze.

Drugim chronionym tutaj terenem jest leśno-torfowiskowy rezerwat sosny wielkości 103,76 ha. Składa się na niego ponad 200-letni starodrzew sosbowy z domieszką dębu szypułkowego, świerka i brzozy brodawkowej. Na terenie rezerwatu znajdują się też trzy jeziorka dystroficzne z unikalną reliktową florą charakterystyczną dla torfowisk wysokich (rosiczka okrągłolistna, modrzewnica zwyczajna, bagno zwyczajne). Nie wszędzie zabrnęliśmy, ale w rezerwacie można też zobaczyć obumarłą w wieku ok. 300 lat sosnę pomnikową (360 cm obwodu) i dąb szypułkowy )540 cm obw.), zwany „Dębem nad Mukrem” im. Karola Małłka. W runie spotkać zaś można takie rośliny jak pierwiosnka wyniosła, goździk piaskowy, sasanka Tekli oraz pnący się chmiel zwyczajny.

A to już jeden z pierwszych mieszkańców rzeki, który przywitał nas na szlaku: łabędź niemy.

Wszystkie ten nazwy powiedzą więcej biologom, botanikom i ornitologom. Ale tak pięknie brzmią, że musiałam je choć zacytować.

A dla mnie to co najpiękniejsze, to przeżycie samego spływu kajakami. 

Nasze przeżycie, a raczej dwa podzieliliśmy na dwa etapy, które zrobiliśmy dzień po dniu.

1. dzień: trasa z Krutyń – Rosocha, ok. 5 km

2. dzień: Rosocha – Nowy Most, ok. 18 km

Mówimy o tym odcinku widocznym na mapie:

Na mapie to nie wygląda zbyt imponująco, ale warto choć raz puścić się na tę rzekę na kajaku.

Kiedy już pokonaliśmy szaleństwo tłumnego wsiadania do leciutkiego i wyposażonego w poduszkę i wiosło kajaka (każde z nas płynęło pojedynczym kajakiem), wpływamy od razu na szerokie połacie leniwie i zakosami spływającej Krutyni.

Miejscami rzeczka jest dość wąska i trzeba uważać na zwalone do rzeki konary drzew i całe drzewa. Ale kajaki mają nieduże zanurzenie, więc płynie się bezpiecznie i w zasadzie bez przeszkód.

Na początku jest dość ciasno, wszyscy dopiero co znaleźli się w wodzie i próbuję grupkami lub pojedynczo wypłynąć jak najszybciej gdzieś dalej. Jest tłum jak w centrum miasta, niektórzy ludzie liczą, żeby równomiernie pracować wiosłami: lewa, prawa, lewa, prawa….

Inni śpiewają, widać, że tak wyrażają swoją radość. Przy niektórych mam wrażenie, że nie bardzo wiedzą, co zrobić z tą przestrzenią, czystym powietrzem i wolnością na wodzie. Miło jest w każdym razie niektórych obserwować. Od innych z chęcią nabieramy dystansu, puszczając ich przodem lub zostawiając za sobą.

Mnie podoba się wszystko wokół mnie już od pierwszych metrów.

Dość szybko pojawiają się różne przystanki, mniejsze i większe porty, gdzie można wysiąść, wciągnąć kajak, odpocząć, zjeść coś i wypić.

Ale szybko zostawiamy je za sobą, w końcu nie przyjechaliśmy tu na jedzenie. Nawet kasy tym razem ze sobą nie wzięliśmy, co jak się okazuje było sporym błędem.

Mieszkać na takim wzgórzu tuż nad rzeką …. to musi być luksus. Ptactwo traktuje kajakarzy zupełnie obojętnie, choć czasem spojrzy, podpłynie, ale ogólnie ma nas w swoich zgrabnych kaczych i łabędzich ogonkach.

Kolejny mały port i molo.

Postanawiamy się jednak na krótko zatrzymać, napić się wody, rozprostować lekko nieco już zmęczone kończyny.

Mycie synchroniczne.

Za kolejnym mostkiem rzeka nabiera rozpędu, staje się trochę szersza.

Różne dziwne rzeczy dzieją się przy tzw. Młynie. Trzeba tu wysiąść z kajaka i przenieść go jakieś 10 m dalej po brzegu, żeby popłynąć dalej.
Jeśli nie masz przy sobie 5 złotych do stracenia, to uważaj na chłopaczków po 12-14 lat, którzy Ci to przeniesienie oferują, nie podając ceny. Panuje tu swoista mafia i absolutnie nie ma co łaska, chociaż ci przedsiębiorczy młodzi ludzie bynajmniej nie odprowadzają od swojej działalności podatku VAT ani z pewnością nie prowadzą działalności gospodarczej. Są natomiast nastawieni na maksymalny zysk i nie dadzą się zbyć. Kiedy nie uprzedzając o swojej stawce przenoszą nasze kajaki do tej drugiej części rzeki, a ja wyciągam 3 złote, bo tylko tyle przy sobie miałam, młody prawie że mnie obija, a gdyby nie interwencja M., bałam się, że pewnie by mi coś zrobił. A już na pewno natychmiast chcą odnieść kajaki z powrotem z miejsca, skąd je przynieśli. Bo biorą po 5 zł od kursu i basta. A tak tylko kurs stracili a my im zabraliśmy cenny czas.
Chcieliśmy nawet oddać im tę brakującą kasę następnego dnia, bo wiedzieliśmy już, że bardzo nam się podoba i chcemy tu wrócić, ale ta reakcja była tak bezczelna, a mały bandzior tak agresywny i wściekły, że tylko M. na niego fuknął, żeby zajął się kolejnymi kajakami, to się uspokoił i odpuścił. Ten dysonans zderzenia piękna przyrody i mafijnych interesów troszkę nam zważył humor na chwilę, ale nie daliśmy sobie zepsuć całej wyprawy. Tak więc już za chwilę oburzenie zaczęło opadać.
I znów zwyciężyła rzeka i jej spokój.
W pewnym momencie podpływa do mnie łabędź, obejrzeć mnie z bliska, bo zatrzymałam się, żeby porobić zdjęcia.

Mijamy się wymieniając grzeczności.

Wydawałoby się, że stracił całe zainteresowanie. Sytuacja jednak lekko się zmienia, kiedy wpływam za najbliższe zakole szuwarów, a tam czeka inny łabędź, jak się potem okazuje, ten od jego pary. Ooo, już go trochę widać.

I nagle tamten łabędź zawraca i znajduje się tuż obok mnie, sprawdzając, czy przypadkiem jednak nie mam wrednych zamiarów. No tak. Strzeżonego …

Jego wzrok zdaje się mówić: a tylko spróbuj coś nie tak … To wiesz …

Odpływam więc dalej grzecznie, co zresztą miałam zamiar zrobić od początku.

Kolejny most, myślimy, że jeszcze ich trochę przed nami… A to już Rosocha. I przystanek końcowy.

Wielka radość, że przepłynęliśmy ten odcinek i wielkie zaskoczenie, że to już koniec. I tylko wstać trzeba bo ścierpnięty tyłek daje o sobie znać.
W tym momencie koniecznie na postanawiamy wrócić tu następnego dnia. Jeszcze tylko nie wiemy, na który odcinek.

Pokazanie chociażby wszystkich zdjęć i opisanie wrażeń z dwóch dni spływu w jednym wpisie to za dużo. Pozostałe zdjęcia i wrażenia z drugiego dnia dłuższego spływu pozostawię na kolejny wpis, o ile się Wam podobało i chcecie więcej.
No więc mam pytanie: pokazać Wam więcej?