Święta Bożego Narodzenia 2017

Tego roku Święta Bożego Narodzenia, czyli najważniejsze dla mnie spędziliśmy w Warszawie. Nie miałam jednak pojęcia, że tak będzie, o czym pisałam Wam w poprzednim wpisie.
Dlatego też na samą Wigilię pojechaliśmy do mojej Córki, która mimo przeziębienia nie wycofała się z organizacji świąt w swoim nowym mieszkanku.
Tym razem nie będzie dużo pisania, a więcej zdjęć.
Na Wigilię przyszli prawie wszyscy zaproszeni, czyli my we dwoje, moja mama i druga babcia, dziadek niestety z uwagi na stan zdrowia nie dotarł.
Moja Córka jest świetna w prezentacji stołu. Tego roku też wyglądał świetnie.

Postępy i przygotowania oczywiście nadzorował uważnie kot mojej Córki Ferenc.

Nie muszę przedstawiać, co jest na zdjęciu poniżej.

Podczas świąt towarzyszyła nam pięknie ubrana choinka.
Na początek na stół wjechały potrawy wigilijne.
Czerwonego barszczu z krokietami z nadzieniem z grzybów nie zdążyłam sfotografować, tak szybko zniknął z talerzy.
Tutaj widać więc pyszne zimne przekąski.
Ryby przyjechały z Bremerhaven, a pozostałe pyszności były głównie roboty Córki. Widoczne w tle roladki z pysznej szynki serrano nadziewane twarożkiem z mango, orzechami włoskimi i mango, składniki czyli szynkę i twarożek córka przywiozła z urlopu z Hiszpanii i już mnie poprawiła i dopisała, co tam jeszcze było i jak zmieszane :), czyli jest po erracie.
Druga babcia zrobiła sałatkę jarzynową.

Takie specjały musiały zostać oczywiście odpowiednio wyeksponowane.
Najedliśmy się tymi pysznościami tak, że na dwie godziny mieliśmy dosyć.
Jako że miałam zamiar wyjechać, wszystkie prezenty rozdałam albo dostałam wcześniej, planując wyjazd przed świętami, a nie wszystkie chciało nam się pakować z powrotem, więc tylko niektórzy zostali tego wieczoru obdarowani.
Jako święty Mikołaj zrobiła furorę zaskakującym choć nieco nietypowym strojem moja Mama.

Uważam, że miała doskonały pomysł.
Te prezenty, które zamiast świątecznych opakowań mają zwykłe foliowe są pewnie ode mnie. Niestety sztuka pakowania prezentów nie jest moją mocną stroną. Chociaż co roku obiecuję sobie, że się poprawię i czasem mi się nawet udaje. Mimo tych drobnych braków wszyscy byli zadowoleni z prezentów.
Na koniec zapragnęliśmy kawy i deseru, czyli ciasta, które również upiekła Córcia.

To było brownie na bazie słodkich ziemniaków z mąką migdałową i kakao, bez jajka, mogłam więc zjeść bez problemu, zachowując dietę. Byłam już jednak tak najedzona, że dałam radę pokonać tylko kawałeczek, a resztę oddałam Mikaelowi.

Ciasto, podobnie jak cała reszta jedzenia, było pyszne.
Dekoracje także nam się bardzo podobały.

Kłótnie i swary jakoś udało nam się zostawić za drzwiami, więc cała Wigilia upłynęła nam w miłej atmosferze.
Każdy z gości dostał jeszcze do domu paczuszkę z jedzeniem, w tym z bardzo udanym bigosem roboty mojej Córki, którego na miejscu już nie daliśmy rady zjeść.

W pierwszy dzień świąt pojechaliśmy w odwiedziny do mojej Mamy, gdzie oprócz świątecznego gulaszu trochę pomogłam mamie nastawić radio na nową ulubioną stację, czyli radio classic i pomogłam coś poustawiać w komputerze.
Z kolei dziś od rana pogoda już od rana pozwoliła nam skorzystać z długiego spaceru, na który wybraliśmy się przed śniadaniem.
Dzień powoli dobiega końca, obejrzeliśmy po jednym filmie, a ja właśnie porządkuję zdjęcia, którymi jeszcze chcę się z Wami na koniec dnia podzielić.
Nie wygląda to wprawdzie na pogodę świąteczną w środku zimy, ale my nie narzekaliśmy.
Let’s enjoy.

Na koniec dotarliśmy do placu zabaw, głównie pewnie przeznaczonym dla dzieci, ale … nie mogliśmy się oprzeć, żeby nie poruszać się chociaż troszkę.

Na tym sprzęcie wyjątkowo trudno się było utrzymać w jednej linii.

Pomyśleć, że dzieciakom przychodzi to tak łatwo.

Na podnoszenie ciężaru całego ciała bez rozgrzewki Mikaelowi też szybko przeszła ochota.
Po godzinnym spacerze wróciliśmy do domu na świąteczne śniadanie. Nie żałowaliśmy sobie pysznych rzeczy.

Po tak obfitych posiłkach do wieczora nie dało się zjeść już nic więcej. Dopiero za chwilę biorę się za szykowanie obiadokolacji.
Kicia rozkoszuje się urlopem, dobrze jej tu z nami w tym mieszkanku, jest spokojna, stan ogonka po lekach też się poprawił.

Niestety czeka mnie przed nowym rokiem jeszcze trochę pracy, toteż wszystkich Was ściskam świątecznie i przekazuję Znak Pokoju.