Blog

Cat-Action-Thriller-Story czyli kot w opałach, część 2, Bandito

19 sierpnia 2017

Pani Agnieszka ma u siebie trzy koty, w tym dwie bardzo spokojne i grzeczne koteczki. Koteczki są łagodne, żyją w symbiozie ze sobą i z resztą świata, okoliczne koty zapraszają na na swoją werandkę na zwyczajowy five o clock, podczas którego dzielą się nawet własnymi chrupkami. Ale jest i On. Rysiek, który po akcji kastracja, w której Pani Agnieszka pomogła dwóm takim ulicznikom, w tym jemu, zrezygnował z bezdomności i wybrał życie w Jej domu.
I tu się zaczęły problemy.
Rysiek bowiem do spokojnego domu Pani Agnieszki wprowadza swoje dobrze znane zwyczaje z ulicy, broni dalej swojego rewiru, terroryzując przy tym jej obie grzeczne koteczki.
W Jej domu skończył się spokój, a zapanowały zasady niczym z Ojca Chrzestnego, przy czym rolę Dona Corleone odtwarza Rysiek. Skończyły się herbatki five o clock z okolicznymi kotkami, zaczęły się rządy twardej ręki, a raczej ostrych pazurów i bandyckich szczęk.
Rysiek vel Bandito, bo takie imię zyskał ode mnie czuje się strasznie mocny u siebie na dzielni, a pani Agnieszka powoli zaczyna mieć dość. Niestety żadne metody oprócz fizycznego rozdzielania kotów nie zdają egzaminu. Grzeczne Kotki Pani Agnieszki mają tylko jeden wybór: schodzić Ryśkowi z drogi, inaczej za każde „przewinienie” spotyka je vendetta.
Pani Agnieszka jest osobą o dobrym i mądrym sercu. Pomogła Ryśkowi i przyjęła go pod swój dach, nie wyobraża więc sobie – mimo jego bandyckich zachowań i wojowniczego charakteru – wystawić go z powrotem za drzwi, czy co gorsza oddać do schroniska.
Widząc, co się dzieje, próbowała oczywiście znaleźć inny dom dla Rysia, uderzała do fundacji i różnych domów tymczasowych, poszukując dla niego jakiejś alternatywy życia u niej, niestety wszystko jak do tej pory bezskutecznie.
Mimo awanturniczej natury kota Ryśka pokochała całym sercem i ona, i jej poprzednio zupełnie niekociaty mąż, który razem z nią pilnuje, jak pisze Pani Agnieszka „prowadzi książkę wejść i wyjść”, żeby koty jakoś się mijały, a jeśli któryś dłużej nie wraca chodzi po dworze z latarką i nawołuje.
Rozumiecie zatem, że podobnie jak my, tak i Ona doszła do ściany.
To był moment, kiedy Pani Agnieszka przeczytała u Gosianki Wrocławianki nasze ogłoszenie o poszukiwaniu domu dla Mozarta. Pani Agnieszka pomyślała, że być może Rysiek mógłby odnaleźć azyl jako kot jedynak u nas. Tutaj mógłby sobie żyć samodzielnie, nie bojąc się kotów z sąsiedztwa, gdyż sam jest niczym pojazd bojowy i żadnych kotów się nie boi.
A z kolei Mozart mogłaby w takim wypadku pojechać do Pani Agnieszki, gdzie (poza Ryśkiem) nie grasują inne kocie zawadiaki i mogłaby znów bezpiecznie zostać kotem wychodzącym.

Pomysł Pani Agnieszki polegał więc na zamianie kotów.

Kiedy doczytałam do tego miejsca maila Pani Agnieszki to przyznaję, że moja pierwsza reakcja to był lekki szok i zrobiło mi się na przemian gorąco i zimno.
O ile po nadaniu ogłoszenia z brakiem Mozarta zaczynałam się już jakoś w duchu oswajać, to zupełnie nie wyobrażałam sobie przyjęcia i pokochania na jej miejsce innego kota.
Jednak po wyjściu z pierwszego szoku uznałam pomysł Pani Agnieszki za wart przemyślenia.
Ważne było, że już po pierwszych słowach maila Pani Agnieszka ujęła mnie ciepłą relacja o swoich wszystkich kotach. Zaimponowała mi również swoim zdecydowaniem i bezkompromisową i odpowiedzialną walką o dobro zwierzaków. Spodobało mi się również Jej mądre i wyważone podejście. Oraz last but not least pomyślałam, że u kogoś takiego nie obawiałabym się o dalszy los Mozarta.
Odpisałam więc, że z całą pewnością uważam Panią Agnieszkę za osobę jak najbardziej normalną, a do tego jeszcze bardzo mi sympatyczną i że rozważymy jej propozycję.
Z wielkimi różnorodnymi emocjami zaczęliśmy od tego momentu zastanawiać się ostrożnie nad tym pomysłem.

Chociaż łza się nam wszystkim w oku kręciła, po ok. dwóch tygodniach codziennych dyskusji z Mikaelem stwierdziliśmy, że to chyba jedyny sposób na dalsze szczęśliwe życie Mozarta i zaczęliśmy wynajdywać coraz to nowe argumenty za. Aż wreszcie przymierzać się do operacji wymiany naszych kocich pociech.

Starając się przewidzieć wszelkie możliwe konsekwencje wymieniałyśmy się niemal codziennie z Panią Agnieszką informacjami na temat naszych kocich pechowców.

Zobaczcie jak wygląda Rysiek vel Bandito. Sądząc po łobuzerskim spojrzeniu i zawadiackiej pozie niczego się w życiu nie obawia i z niejednego pieca chleb jadł.

Rysiek

Pani Agnieszka napisała mi kilometry maili o charakterze Ryśka, jego historii i upodobaniach, zwyczajach, przebytych chorobach (też miał problemy skórne, w tej chwili zaleczone), zaletach i wadach. A że ma talent do pisania, bardzo szybko poczułam, że znam nie tylko Panią Agnieszkę, ale i Ryśka oraz jej pozostałe kotki.
Ja też szczerze napisałam jej o Mozarcie wraz ze wszystkimi problemami i schorzeniami.
Mimo wszystko każda z nas prawie w każdym mailu pisała, że decyzja jeszcze nie jest pewna, i że możemy się wycofać, bo jak wiadomo to poważna i mocno uczuciowa decyzja.

Decyzja dojrzewała, podczas kiedy my obserwowaliśmy rosnącą depresję Mozarta na trzymanie jej w domu, a Pani Agnieszka widząc zagrożenie dla spokoju i bezpieczeństwa swojego domostwa. Po około dwóch tygodniach doszliśmy do wniosku, że wymiana jest jedyną możliwością uwzględniającą dobro wszystkich zainteresowanych. Ale ciągle jeszcze nie umiałam podjąć tej decyzji sama ze sobą, czyli przekazać jej Pani Agnieszce.
Mimo wszystko chociaż w serduchu kłuło raz po raz, uznaliśmy, że nie mamy innej drogi. Póki co zapewniłam Panią Agnieszkę, że ostateczna decyzja zapadnie najpóźniej w pierwszych dniach sierpnia, czyli zanim musiałaby wyrobić Ryśkowi paszport i wszczepić chipa. Pytałam o wszystko, czego się obawiałam, czyli o reakcje Rysia na kontakt, możliwość zabrania go do lekarza i cechy charakteru w kontakcie z człowiekiem.
Pokazałam Pani Agnieszce na zdjęciach otoczenie, żeby wiedziała, że jej kotu też nie będzie tu niczego brakowało.
Mimo braku ostatecznej decyzji zaczynaliśmy określać, jak podejdziemy do sprawy.
Plan był taki, że na koniec sierpnia pojedziemy z Mozartem do Warszawy, gdzie Kicia zostanie z moją mamą na czas naszego urlopu, a potem zaproponowałam, że zawieziemy do Pani Agnieszki Mozarta, a odbierzemy Rysia.

Ustaliłyśmy jednak, że lepsza jest propozycja Pani Agnieszki, czyli żeby „wymiana zakładników” odbyła się jednak pośrodku między naszymi domami, czyli w Berlinie.
Oni dowiozą Rysia, my Mozarta.
A potem rozjedziemy się każdy ze swoim pudłem z puchatą zawartością w swoją stronę i zaczniemy uczyć się żyć z nowymi kotami.

Myśląc o tym dzień w dzień wyjechałam do Polski na zlecenie, a Mozart został z Mikaelem.
W tym miejscu trzeba wam wiedzieć, że Mój chłop nigdy wcześniej nie planował kota, więc od początku jego stosunki z Mozartem miały charakter mieszany. Od pełnej akceptacji i symbiozy do zwątpienia, że kot nie chce robić to, czego on od niego w danej chwili wymaga (hehe)…
Ale dać jeść i sprzątnąć kuwetę to żadna filozofia, więc z tym Mój radził sobie wyśmienicie, do tego jak to facet, nudziło mu się ciągłe przystawanie podczas spacerów z Mozartem na smyczy po ogrodzie, więc znalazł sposób i na to. Wyszukał dłuższy sznurek do konopny, przywiązał go na środku ogrodu do podnośnika samochodowego i puszczał kota w tym miejscu na smyczy, żeby sobie kicia mogła pozwiedzać i obwąchać cały ogród w promieniu sznurka samodzielnie.
Ogólnie rzecz biorąc ich współegzystencja z każdym dniem była coraz lepsza.

Pani Agnieszka zdążyła napisać mi i wysłać na maila książeczkę o Rysiu zwaną przez nas Rysioporadnikiem – ze wszystkimi szczegółami dotyczącymi kota, jego historii i upodobań.

Tylko jeden krok i może jeden procent niepewności dzielił nas od podjęcia decyzji o oddaniu Mozarta, a i Bandytę powoli i na odległość zaczynaliśmy już kochać jak swojego. Sami zresztą zobaczcie:

Rysiek

Jak widać na zdjęciach nasze koty mają podobne umaszczenie i podobne charaktery. Każdy z nich to indywidualista i we własnym stylu koci czarodziej. Oba opanowały swoje otoczenie i rządzą w nim po swojemu.
I tu i tam „ofiarą” kociego charakteru padli panowie. Ani mąż Pani Agnieszki, ani mój Mikael nie przepadali poprzednio za kotami, a teraz obaj są tak zaangażowani, że już przepadli z kretesem. Przykład? Pamiętacie ten wielki koci drapak-drzewko, które podobno nie pasowało do salonu? Od dawna już Mikael wstawił go w rogu salonu obok kanapy.

Jako dorośli, świadomi sytuacji ludzie, postanowiliśmy działać. Dla dobra naszych kotów i dla naszego dobra.
Zbliżał się czas na podjęcie decyzji.
Na rozsądek uznaliśmy wszyscy, że tak będzie najlepiej. Mozart trafi do domu z łagodnymi kotkami, dostanie w gratisie wychodzący dom z tarasem pod daszkiem, gdzie będzie mogła cieszyć się wolnością.
A Bandyta vel Rysiek dostanie nowy własny rewir do wyłącznej dyspozycji, bo że z okolicznymi kocimi zbójami by sobie poradził, tego byliśmy pewni.
I tak w połowie lipca zapadła DECYZJA na 99%, że dokonamy wymiany kotów. Obiecałam Pani Agnieszce potwierdzić decyzję na 100% na początku sierpnia.
Staraliśmy się wyłączać emocje, szczególnie ja, bo kiedy zaczynałam o tym myśleć, nie mogłam przestać głaskać i pieścić Mozarta popłakując, aż na mnie dziwnie patrzyła.
Jakby na złość po prawie 3/4 roku bezskutecznych prób akurat teraz jeszcze przed moim powrotem czyli przy dopingu Mikaela Mozart nauczyła się korzystać z wejścia do garażu przez kocią klapkę i to ze smyczą!
Demonstruje mi tę sztuczkę już na drugi dzień po moim powrocie.

Z przekonaniem, że mimo wszystkich wątpliwości postępujemy właściwie, zajęliśmy się pozostałymi sprawami i żyjąc z dnia na dzień, odliczając dni do urlopu i do koniecznej aczkolwiek bolesnej decyzji.
Czas i życie płynęło sobie natomiast tak jak chciało.

I jak to jednak czasem w życiu bywa: im bliżej nadchodziła godzina zero, tym bardziej wszystko się komplikowało.
Bo kiedy silny, bitny i bezczelny nad miarę kot Rysiek został zabrany przez swoich Państwa na wakacje, nagle na obcym terenie, na pięknym łonie przyrody, Don Corleone zamienił się nagle w wystraszoną bojaźliwego trusię i nie miał nawet za bardzo ochoty wychodzić na dwór. U Pani Agnieszki pojawiły się uzasadnione wątpliwości, a ja otrzymałam maila, że obawia się, czy Rysiek poradzi sobie w innym nowym miejscu, gdzie zostanie tak nagle wbrew swojej woli wywieziony.
Co do nas zaczęliśmy się zastanawiać, że jak my się spełnimy w roli nowych opiekunów Rysia. Mozarta już dobrze znamy od lat, a tu trzeba by było opanować całkiem nowy wszechświat i zupełnie inne zwyczaje Nowego Domownika.
Pojawiły się obawy, jak i na ile zaakceptuje Rysiek i jak my sobie emocjonalnie z tą sytuacją poradzimy. Bo co z tego, że przyjmiemy nowego kota, a Mozart zyska nowy dom i dwie kumpele, jeśli nie wiemy, czy Nowemu będzie dobrze tu u nas. Oraz jak kolejny stres przy swojej chorobie zniesie Mozart.

Jakby tego było mało w tym samym czasie tuż po moim powrocie do Bremerhaven u Mozarta nastąpił nawrót choroby, ogon był znowu w kiepskim stanie, czyli pękł i krwawił.

I tak oto w sobotę dwa tygodnie temu lądujemy w związku z tym w miejscowej lecznicy.
Mozartowi trzeba zrobić badania krwi, czy aby nie odnawia jej się ziarniniak. Na szczęście krew na badaniach okazała się czysta od aeozynofilów, więc Pani doktor znająca już losy Mozarta podaje jej inny lek niż steryd, to jest Cyklosporynę. Przy okazji na moją prośbę robi full serwis, czyli przycina pazurki i oczyszcza gruczoły zapachowe.
Cyklosporynę Mozart dostaje w zastrzyku, a na później do przyjmowania w formie doustnej. Podawanie nie jest przyjemne ani dla kota, ani dla mnie, ale powoli stan ogonka się poprawia.

W takim zawieszeniu decyzyjnym znajdujemy się do końca lipca. Miotając się między rozsądkiem, a na razie domniemanymi problemami. Roztrząsając każdy aspekt sprawy, a na bieżąco latając za Mozartem, a to ze smyczą, a to z lekami.

Pani Agnieszka też na kilka dni milknie, a nasze przemyślenia galopują coraz dalej. Wszyscy wstrzymujemy oddech i kompletnie nie wiemy, co z tym fantem zrobić dalej.

c.d.n.

« Cat-Action-Thriller-Story czyli kot w opałach, część 1 | Cat-Action-Thriller-Story czyli kot w opałach, część 3 »

32 komentarzy

Inline Feedbacks

View all comments

Krystyna Bożenna Borawska

19 sierpnia 2017 05:39

Może spróbujcie zastosować mój sposób ?Obie strony. teraz .Kiedy sytuacja jest nie do ogarnięcia w żaden sposób stosuję …..,ale to już na maila …klubkotajasna8@gmail.comKot zawsze będzie się stresował przeniesiony do innego miejsca, zawsze.Tylko my ludzie nie potrafimy odczytać jego zachowania.Nawet wtedy kiedy nam się wydaje,że jest wszystko w porządkukot jest zestresowany.Świadczą o tym ciągle odnawiająca się choroba Mozarta,a u Ryśka agresja. Kot bez powodu nie jest agresywny.A człowiek czy inaczej reaguje ?Nowe środowisko a nawet mały element zmiany w życiu i już jesteśmy poddenerwowani, chociaż nie pokazujemy tego po sobie. My rozumiemy co to jest zmiana a kot najzwyczajniej w… Czytaj więcej »

Odpowiedz

Cat-Action-Thriller-Story czyli kot w opałach, część 2, Bandito

Obserwuj mnie iwnowa