DP IW – 035, obejrzyj The Social Dilemma

Zacznę może od znanego powiedzonka:

Ludzie chcą tylko twojego szczęścia. Nie daj sobie go zabrać!

Jestem właśnie po obejrzeniu filmu „Social Dilemma”, po polsku „Dylemat społeczny”. I jak rzadko mnie coś jeszcze zadziwia, tak ten film naprawdę mną wstrząsnął. Polecam!!! obejrzyjcie!!! naprawdę trzeba to wiedzieć!

My wszyscy tutaj korzystamy z social mediów od lat.

Mnie to nie dotyczy?

W końcu z większością z Was znamy się z blogów założonych 10-15 lat temu. Nawet starsze osoby, którym wydaje się, że nie mają do czynienia z social mediami albo raczej że w ich wieku te manipulacje już ich nie dotyczą (bo taką wypowiedź usłyszałam ostatnio od nieco starszego kolegi, posiadającego konta na IG, Twitterze i FB, o tych przynajmniej wiem!), od dawna żyją w tym świecie, podlegają wpływowi tych samych social mediów, nawet jeśli same nie mają ich zainstalowanych na smartfonach! I co ciekawe, nawet nie zauważają, że już są częścią świata wirtualnego. Od pierwszego maila, przeczytanego artykułu w sieci aż po ostatni wpis na blogu!

W sieci

Mało tego! Całe społeczeństwa podlegają wpływowi social mediów! Od czasu pojawienia się sieci world wide web, a w niej sieci społecznościowych, takich jak Facebook, Instagram, Pinterest, Twitter, Tik-Tok, SnapChat, albo wygasłej już polskiej Naszej Klasy, czy platformy Albicla, żeby wymienić najpopularniejsze obecnie, i wielu innych, przeszliśmy jako ludzka społeczność na zupełnie inny poziom funkcjonowania i myślenia.

SI, sztuczna inteligencja

Wydaje Ci się, że Sztuczna Inteligencja jest jeszcze w powijakach, a to co o niej oglądasz w filmach SciFi to dopiero melodia przyszłości? Może tak, może nie, może i w filmach przedstawia się nam taką SI, w którą chcemy wierzyć, antropomorficzne ludziki, które zajmują się biedactwa analizowaniem swojej ludzkiej części osobowości, bo chcą być podobne do swojego stwórcy – człowieka… Myślę, że to bzdura! Uważam raczej, że z czasem będą to istoty o wiele doskonalsze od ludzi, a jeśli zostaną obdarzone wolną wolą, to raczej nie po to, żeby upodabniać się do istot słabszych, o gorszym zdrowiu, niepewnej moralności, słabych i nieuzupełnianych często zasobach umysłowych, podatnych na uzależnienia, zaburzenia umysłowe, skoki hormonalne, żyjących właściwie przez większość czasu w nieustannym chaosie, wierzących w dziwne stare historie, nazywając je religią, niszczących własne środowisko, planetę, wierzących za to w banialuki tylko dlatego, że ktoś je opowiedział w sieci i zamieścił na Toy Tube?

No właśnie! Szczerze wątpię, żeby inteligentne istoty chciały upodabniać się do takich chaotycznych istot jak ludzie! Raczej będą pracowały nad dalszym udoskonaleniem własnych zasobów, pozbyciem się słabości, zapewnieniem sobie przetrwania.

A tymczasem my ludzie bezmyślnie pomijamy zupełnie tę SI, z którą mamy do czynienia praktycznie we wszystkim, co nas co dzień otacza! Komputery, komórki, sieć www, inteligentne lodówki, ekspresy do kawy, Alexa, inteligentne domy, przełączniki światła i to wszystko, co się z tym wiąże jest już naszą codziennością. Przyjmowaną, jakby istniała od zawsze. A istnieje dopiero od kilku – kilkunastu lat!

ZA DARMO

I ten cały zestaw narzędzi do kontaktów międzyludzkich jest taki, jak lubimy. Czyli dostępny na wyciągnięcie ręki!

Jak miło powiedzą niektórzy – wreszcie coś jest za darmo!

Wiecie, czego przede wszystkim nauczyłam się z filmu Social Dilemma? Że jeśli za coś nie płacisz, to Ty jesteś towarem!

CO JEST TOWAREM?

Ty, czyli Twoje dane, zachowania, twoje zakupy, rozmowy, preferencje, zasoby towarzyskie, intelektualne. Dzielimy się na grupach i w internetach swoimi opiniami zupełnie za darmo. Fajnie, co? Mamy własną małą TV, własną gazetę i tubę informacyjną, własnych obserwatorów, czytaj community. Z jednej strony – fajnie, bo obecnie zaistnieć w swojej społeczności, kraju czy na świecie może właściwie każdy o dobrym pomyśle na siebie. VIPy self made.

Po drugiej stronie ekraniku jestem ja, Ty, my, oni. Wszyscy nosimy nazwę user, użytkownik.

I wciągamy social media, czyli ten narkotyk nosem, niczym nasi przodkowie poranną rosę.

Czy to coś wnosi do mojego, Twojego, naszego życia? Oczywiście:

1. pozorny kontakt z ludźmi
2. pozorne przyjaźnie
3. pozorną orientację w wiadomościach o świecie
4. pozorny brak samotności
5. pozornie wypełnione życie

Ale nasz mózg myśli, że to prawdziwe kontakty, ludzie, sytuacje. Bo tak go wytrenowaliśmy. Nie umie biedaczek rozróżnić rzeczywistości wirtualnej od realnej.

Życie i wszelką aktywność w sieci nazywamy wirtualną rzeczywistością. Ale nie na darmo nasz mózg jedzie w tej rzeczywistości na pełnej k….e, wytwarzając dzięki niej już nie pozorne, a prawdziwe neuroprzekaźniki, jak dopaminę, serotoninę, czyli hormony szczęścia i euforii, ale z drugiej strony zdarza się i kortyzol, hormon stresu. Jeśli uważaliśmy na biologii (albo teraz na szybko wyszukaliśmy w google), to wiemy, że w zwykłym realnym, czy analogowym życiu te hormony wyzwalane są pod wpływem zdarzeń życiowych i relacji z ludźmi na żywo.

I tak np. hormony szczęścia uwalniają się w naszym mózgu, jeśli wykonujemy satysfakcjonującą pracę, czy działalność, mamy interesujące hobby, osiągamy sukcesy, oglądamy piękne widoki, czy też dostajemy pozytywne wzmocnienia (przyjemne reakcje) od innych osób, jak szef/-owa, koledzy/koleżanki, partner/-ka, rodzina. W zasadzie to cała filozofia szczęścia. I nawet w tym realnym świecie pewne zachowania, gesty i odpowiednie wzmocnienia pozytywne czy negatywne można odegrać, udając coś, czego nie ma, nie czuje się, co nie istnieje, o czym dobrze wiedzą wszelkiej maści psychopaci czy osoby zawodowo wytrenowane w manipulacjach innymi.

KTO I JAK Z NAMI POGRYWA?

A co jeśli z nami i naszymi mózgami robi to, czyli pogrywa maszyna a raczej zestaw maszyn na całym świecie, ze wsparciem najnowszych technologii oraz znajomości psychiki i inwencji ludzkiej? Czyli połączenie SI z ludzkim intencjonalnym działaniem? A tak właśnie działają sieci społecznościowe. Pogrywają z nami.

WZMOCNIENIA POZYTYWNE

Przecież te wszystkie reakcje, lajki, serduszka, inne emotki, pozytywne i negatywne komentarze, często od zupełnie obcych nam osób gdzieś tam na świecie (a często nawet botów, czyli też SI), nie pozostają dla nas obojętne!

A przycisk „odśwież„? A polecenie: „przewijaj” („scroluj„), a odnotowane już wielokrotnie przypadki zagłodzenia się na śmierc poprzez utkwienie przed ekranem komputera w świecie gry, i samobójstwa pod wpływem linczów internetowych, albo pod wpływem nieświadomej dla wielu bardzo młodych osób manipulacji wyglądem przez influencerki/-ów w sieci?

… i nie opuszczę cię aż do śmierci…

Czy wiecie, o ile w ostatnich latach wzrosła liczba samobójstw wśród młodzieży, dzieci? Jeśli nie, to warto poznać odpowiedź, oglądając film Social Dilemma.

DZIAŁKA MOJE HOBBY

W dniu obejrzeniu filmu miałam niemal wolny dzień – przebywałam na dworze, zrobiłam sobie wycieczkę rowerową, zrobiłam pranie, ugotowałam obiad, zrobiłam też wszystkie inne posiłki, posprzątałam po nich, pooglądałam tv. Mimo to w sieci, na komórce, spędziłam do wieczora ponad 5 godzin!!! A szacowałam, że spędzam maksimum do 2-3 godz. dziennie: czytając, sprawdzając pocztę, komunikując się za pomocą wiadomości z rodziną i znajomymi, wreszcie przeglądając feeda na IG, FB i w serwisach informacyjnych. W tym tych prawdziwych rozmów było może z godzinę, a może mniej, bo jak rozmawiałam, to poza tym czasem – przez telefon.

Czyli cały ten czas poświęciłam na: lajkowanie, oglądanie ile, gdzie i jak ktoś mi polajkował (serotonina – emotka z serduszkiem, kciukiem do góry, uśmiechem z serduszkami), skrollowanie, czytanie różnych nie do końca istotnych wiadomości, czyichś cytatów, z których nie zapamiętałam właściwie nic, oglądania zdjęć na zaprzyjaźnionych kontach, nawet tych, które nigdy nie rewanżują mi się nawet lajkami w zamian (kortyzol – emotka złej buźki).

Sama byłam zszokowana moim własnym wykresem aktywności z dnia, kiedy powstał wpis. Spędziłam przed małym ekranikiem ponad 5, a w zasadzie to nie oszukujmy się niemal 6 bitych godzin!

DZIECIAK SPRAWDŹ TO!

Czy ktoś z Was pokusił się o sprawdzenie swojej aktywności przez ostatnie tygodnie? Miesiące? Lata? Jak często prowadzicie taką autokontrolę?

Wprawdzie w tym czasie było dużo wyszukiwania spraw technicznych, sprawdzałam też, gdzie w ustawieniach mam ukryty czas aktywności, bo to nie takie oczywiste. Znalazłam go pod Wellnes… i coś tam. Zwykle jest to u mnie i tak co najmniej 3 do 4 godz. dziennie. Refleksja na poważnie przyszła dopiero, kiedy czarno na białym zobaczyłam te liczby. A właściwie na kolorowo, taki ładny wykres kołowy, atrakcyjne przedstawianie wirtualnej rzeczywistości to jeszcze jeden z powodów, dla których lubimy to i chcemy tam wracać.

Bo w realnym świecie bardzo rzadko coś wygląda tak ładnie, tak idealnie. Taki nieobrobiony ten świat. Bez filtrów, kolory takie byle jakie. Nie to co na ekranie!

Nie ukrywam, że mocno mną to wstrząsnęło i uruchomiło masę przemyśleń.

Idę pojeździć na rowerze, popatrzeć na prawdziwy świat. Ale też na pewno porobię zdjęcia, które zamieszczę potem na Instagramie, napiszę pod nimi jakiś cytat, umieszczę wpis na blogu, pogadam z przyjaciółmi i znajomymi o tym, jak to życie przeszło do wirtualu, i zasnę z komórką na stoliku nocnym koło łóżka, żeby mieć budzik i żeby rano zacząć dzień od serwisów społecznościowych.

MOJA PRZYSZŁOŚĆ

A za niecałe dwa miesiące zacznę dwuletnie szkolenie na specjalistę z zakresu IT, żeby pracować przy wszystkim, co związane z SI. Coś czuję, że wejdę na kolejny poziom znajomości tego najnowocześniejszego ze współczesnych narkotyków.

Jedno już jednak wiadomo. Ani my jako ludzie, jako społeczeństwa, ani nasze mózgi nie jesteśmy fizycznie ani biologicznie przystosowani na tak wielki i tak intensywny przepływ hormonów, impulsów wywołanych zdarzeniami także w wirtualu przez nasz mózg i nasze ciało. Ani na wpływ, jaki ta wielka fala wrażeń na nas wywiera.

Czy da się wyłączyć internet i zdezinstalować wszystkie media społecznościowe na smartfonie, jak proponuje to Jaron Lanier, jeden z ekspertów wypowiadających się o social mediach w filmie?

Myślę, że tego już nie da się cofnąć. Postępu nie da się cofnąć. Można go tylko lepiej poznać, żeby wiedzieć, CO TO Z NAMI ROBI.

Chyba że tradycyjna wojna światowa spowodowana przez wybuch jądrowy w rzeczywistym świecie zniszczy świat wirtualny i stanie się on jedynie wspomnieniem. A my będziemy musieli zacząć od nowa, od uprawy gleby, hodowli roślin, kontroli urodzeń bez pigułki, walki o wodę i ogień, o tereny i wszelkie inne dobra.

Jeszcze ciągle mam jednak nadzieję, że do tego nie dojdzie.

Tu oficjalny trailer filmu The Social Dilemma z 2020 r. Ja obejrzałam go na polskim Netflixie. Ale poszukajcie, może macie go na innej platformie.