DP IW – 032, rowerem do Wremen

Żeby lepiej mi się żyło, a umysł odpoczywał, dość dużo od dawna jeżdżę na rowerze. Nie jestem żadnym wyczynowcem, ani rower nie jest przesadnie drogi, choć tani też nie jest. Mój KTM to dobrej jakości rower trekkingowy (typ roweru znalazłam tutaj), na którym dobrze mi się jeździ i po trasach asfaltowych, drogach brukowanych jak i drogach leśnych, czy alejach parkowych. 

Właśnie mi się przypomniało kupowanie mojego roweru. Było to 1.02.2020, rower kupowałam w Bremie, w sklepie rowerowym  Zweirad-Center Stadler Bremen GmbH (jakby ktoś kiedyś szukał, to sklep mieści się przy Hafenstraße 1, 28217 Bremen). A tak wyglądało moje cacuszko jako nówka sztuka:

Nazwałam go tutaj KTM 2, bo to mój drugi w życiu KTM. Ze sklepu z Bremy odbierałam go trzy dni później, przyjechałam z własnym bagażnikiem rowerowym. Pierwszy raz mogłam się na nim przejechać już kilka dni później. Tutaj rower z sakwami, bo wtedy jeździłam na nim też niemal codziennie na zakupy.

Pogoda w lutym tutaj często nadaje się spokojnie do jazdy, mnóstwo ludzi dojeżdża rowerem do pracy. Opady śniegu należą w rejonach Bremerhaven, generalnie na północy Niemiec, do rzadkości. Tak więc rowerowy spacer urządzałam sobie kilka razy w tygodniu.

KTM 2 nad morzem

Pamiętam, jak wtedy morze miało przez kilka dni sztormowy, bardzo wysoki poziom, stąd to całe siano na brzegu, nie wiem, czy sprzątają to później jakieś służby, czy samo się rozwiewa, chociaż to ostatnie jest raczej wątpliwe.

Często Niemcy wybierają się na wczasy czy weekendy do miejscowości nadmorskich, takich jak Wremen. Jest to kurort położony nad samym morzem. Na miejscu domki lub ośrodki wczasowe. Deptak, kilka maleńkich knajp. Plaża w sumie taka sobie, żeby nie powiedzieć żadna. Boso w czasie odpływu można dotrzeć jakieś 200 m w głąb morza, idąc po piasku-mieliźnie. I tak jest w wielu innych kurortach tutaj. Żeby uzmysłowić, jak wygląda dostęp do wody, pokażę może zdjęcie z wysokości wału, po którym się tam najczęściej dojeżdża rowerem, lub dociera spacerem.

I to w zasadzie całość. Te maleńkie budki gdzieś tam w dole – to tutejsze budki z jedzeniem. Kwiatki dla ozdoby.

Przyjeżdża tu dużo motocyklistów, bo to dla nich wygodna baza pośrednia w wycieczce po polach i lasach np. do Cuxhaven. Podobnie wyglądają inne tego typu miejscówki, jak Dorum. Nawet domki mają wszystkie pod jeden deseń.

Mimo wszystko wycieczka była udana, po drodze mija się też parę miłych, ciekawych wiosek, port przeładunkowy kontenerów w Imsum, a jeśli ma się szczęście to jeszcze wycieczkowiec AIDA, tu akurat Diva.

Wycieczka w liczbach: 29 km, prawie 3 godziny, przeciwny wiatr w tamtą stronę, więc bardzo duży opór materii… Powrót już na luzie, z wiatrem i słońcem w plecy. Na miejscu u mnie kawa i ciacho.

Kawa i ciacho w domu

A tak w ogóle jak Ci się podoba nowa forma wpisów, z taką skomasowaną galerią zdjęć, zamiast długiego wpisu, w którym właściwie gubi się tekst, albo trzeba przejechać całą masę zdjęć, żeby się dobrać do treści… Bo mnie bardziej. 

Miłego tygodnia Ci życzę!

Twoja IW

P.S. Ostatni wpis też czeka: DP IW – 031, Thieles Garten 🙂