Jakość przed ilością, czyli skromna pomysłowa Wigilia

JAKOŚĆ PRZED ILOŚCIĄ – WSTĘP

Od dłuższego czasu mnie tu nie było, ale jest to część mojej mimowolnej strategii unikania robiebia rzeczy bez sensu, w tym pisania o niczym, zajmowania się byle czym itp. Z wiekiem, a szczególnie w ostatnim czasie uświadamiam sobie, że mam jedno życie. I nie muszę w tym celu zachorować na nieuleczalną chorobę. Wystarczy mi świadomość, że inni ludzie odchodzą i to często zupełnie w pół kroku, w pół słowa.

Dlatego też postanowiłam (jakieś dziesięć minut temu – nie był to skutek długich przemyśleń), że już nie będę sobie zarzucać braku wpisów na blogu – tych rocznicowych, tych z okazji, tych pod dyktanto panujących zwyczajów i tradycji. Owszem – jeśli staną się one faktycznie natchnieniem do napisania tekstu, to nie ma sprawy. Ale nie będę się zmuszać do ich pisania, bo „ktoś tego oczekuje”, czy „bo wypada”. Wypada to najwyżej macica, a niektórym brzdącom naturalną koleją losu mleczaki. A mnie w obecnym wieku po prostu albo się chce, albo się nie chce. Albo mam czas i chęć, albo nie mam jednego lub drugiego.

To dlatego zaprzestaję pisania na blogu postów okazyjnych. Nie składam też osobom obcym lub dalekim (np. znanym tylko z mediów społecznościowych) życzeń – chyba, że akurat z daną osobą łączą mnie jeszcze inne, głębsze interakcje.

Ogólnie czas świąt i końcówki roku zawsze sprzyja podsumowaniom. U mnie większość z nich powstała podczas moich długich leśnych spacerów w mroźnym anińskim lesie w Warszawie. Albo po warszawskiej Starówce, w podziwie za świątecznymi dekoracjami. Lub podczas nielicznych spotkań z przyjaciółmi lub dawno nie widzianymi znajomymi.

Czas jeszcze mniej skupiać się na pozorach, a zacząć naprawdę żyć sprawami istotnymi, priorytetowymi i ważnymi. Przy czym ważne dla mnie są zarówno sprawy rozwoju zawodowego, jak i sprawy udanych i zdrowych stosunków międzyludzkich. Ale też czas dla siebie – na wypoczynek, regenerację, zebranie myśli i analizę celów i strategii.

POCZĄTEK WSZYSTKIEGO DOBREGO

Zacznę od tegorocznych świąt bo od czegoś trzeba.

Ferenc w prezentach

Cieszę się, że w roku 2021 nasze święta bożego narodzenia spędzone najpierw na wycieczce na cmentarzu w miejscowości pochodzenia mojej Mamy – z Mamą i Córką, a potem wieczerza urządzona u Córki, poszły nam tak dobrze mimo poprzedzających je stresów u wszystkich z nas.

Pomysł, organizacja i przygotowanie potraw należały do mojej Córki, a rolę kierowcy w dniu Wigilii przejęłam ja. Mama zadbała – jak zwykle – o część artystyczną, czyli uzupełnianie naszych wspólnych wspomnień o jej obecne przeżycia na planie różnych teledysków, reklam i filmów, w których już od dłuższego czasu grywa mniejsze i większe role.

Wizyta na cmentarzu dziadków, rodziców mamy

Gdyby nie Córka – byłoby standardowo i tak jak zawsze. Dobrze że pojechałyśmy na cmentarz dziadków, około 70 km od Warszawy. Po drodze złapała nas wprawdzie burza śnieżna i byłam zmuszona jechać drogami leśnymi i polnymi max. 30 km na godzinę, ale czego się nie robi dla przygody! I było naprawdę hardcorowo!

Droga przez las, ta jeszcze odśnieżona

Droga przez las, tej drogi nikt nie będzie odśnieżał

Zjazd do lasu na mały przystanek

Drugim niezapomnianym akcentem były potrawy, w tym czerwony barszczyk, którym się oczywiście ochlapałam centralnie po białej bluzce na dekolcie.

IW z barszczykiem na dekolcie

A jechałam taka porządna i elegancka! 🙂

IW, czyli mua

I paszteciki z kapustą i grzybami, które moja córka zrobiła osobiście w tym z grzybów zebranych przez moją Mamę, a jej Babcię.

Przy świątecznym stole

A trzecim pięknym i niezapomnianym dla mnie akcentem był otrzymany przeze mnie prezent od córki…

Prezent – Słoik z podziękowaniami od córki 2021

Dawno mnie nic tak nie wzruszyło. Córcia podarowała mi słoik, w którym zamknęła karteczki z rzeczami, za które mi dziękuje w ostatnich latach. Właściwie we wszystkich latach, bo jak się okazało, wspomnienia objęły też jej dzieciństwo.

Prezent gwiazdkowy od Córki

Pomysł został podobno zainspirowany moją wypowiedzią: a gdyby tak wyolbrzymić rzeczy poytywne, nawet te małe i zwykłe. Nie wiem już nawet gdzie, ale gdzieś to przeczytałam. Treść jest naszą sprawą prywatną, ale powiem Wam, że na przemian płakałam i wzruszałam się, albo śmiałam ze wspomnień.

Chciałabym umieć robić takie prezenty, jak moja córka. A ja ani zapakować ładnie nie umiem, ani nie mam takiej fantazji w szykowaniu prezentów. Na moje 40-te urodziny Córcia okleiła cały dom karteczkami z dowcipnymi i od serca życzeniami dla mnie, nawet na psiej obroży się znajazły jedne! Ale w tym roku przebiła nawet tamten prezent!

Last but not least: dostałam od moich Dziewczyn jeszcze jeden doniosły prezent! A mianowicie od pewnego czasu w mojej łazience w Warszawie klapa od sedesu zachowywała się w całkowicie nieprzewidywalny sposób. Jeździła i nie trzymała poziomu i pionu. A wszelkie próby jej ustawienia od nowa spełzły na niczym. Wreszcie poprosiłam o prezent pod choinkę od Mamy i go dostałam! Nowa klapa z montażem (którego już dokonała córka) i do tego dywanik pasujący do mojego szlafroczka! Bang!

Nowa klapa od sedesu i dywanik w łazience

I tak oto odbyła się ta niezapomniana Wigilia 2021.

A już creme de la creme w tym wszystkim były nasze rozmowy i wspominki o wszystkich członkach rodziny. Obśmiałyśmy w tym również wszystkie obecne przy stole osoby.

Cóż jeszcze dobrego? Ano same dobre i pozytywne rzeczy! Jako że Córka gotuje doskonale i nietłusto, więc i po zjedzeniu naszych potraw wigilijnych nie wstałyśmy od stołu napchane niczym poliki chomika tylko lekkie i tylko przyjemnie pełne. Biorąc pod uwagę dość nerwowy i pełen różnych napięć czas dla nas, także świąteczne spory pozostały w granicach przyzwoitości, pilnowałyśmy się wszystkie, żeby pamiętać, że ten czas spędzamy ze sobą, bo się kochamy i jesteśmy dla siebie bardzo ważne.

Odwiozłam Mamę do jej mieszkania i wróciłam do siebie.