Katakumby iw

Zebrałam tutaj trochę mojej blogowej historii, jeśli ktoś lubi się grzebać w wykopaliskach, to tu jest właściwe miejsce. 🙂

Co było na początku, i na szczęście nie musimy tu roztrząsać dylematu, czy jajko czy kura. No więc dla mnie na początku był Onet.

Pierwsze kroki w blogosferze stawiałam na platformie Onet. Mój pierwszy blog założyłam pod nazwą i pseudonimem „iw.kobieta.wspolczesna” w lutym 2009. Byłam wtedy całkowicie zielona w blogosferze, o czym świadczy fakt, że mój pierwszy wpis… skasowałam i nigdy nie udało mi się go odzyskać.

Myślę, że moje obecne zdjęcie na tle kuchennego chaosu dobrze odzwierciedla moje ówczesne podejście do bloga – pisałam na całkowitym luzie i za każdym razem z wielką frajdą, chociaz były i gorsze dni. Ale powiem Wam, że już wtedy była to moja pasja i wiele wpisów powstawało na podstawie notatek w notesie leżącym przy łóżku, bo nie mogłam zasnąć, kiedy nie zanotowałam świeżego pomysłu na nowy wpis.
Często moje wpisy z tamtego czasu były polecane na Onecie, co zachęcało do pisania, choć i naganiało na bloga chwilami różnych dziwnych ludzi. Wtedy po raz pierwszy zetknęłam się ze zjawiskiem hejterów.
Nie powiem, na początku bolało, potem się uodporniłam na uwagi obcych ludzi, którzy wchodzili raz, nas….ali, a potem szli to robić dalej, tylko gdzie indziej.
Na onecie przestało mi się podobać, kiedy zaczęły się problemy z obsługą techniczną, nie można się było logować na własnego bloga albo odpowiadać na komentarze. Jakiś czas temu platforma Onet w całości zlikwidowała blogi.

Na szczęście udało mi się wyjść stamtąd cało i na czas, czyli przed skasowaniem wszystkiego, ale nie dokonałabym tego bez pomocy Marchevki, której w tym miejscu za cały poświęcony czas i bezinteresowną pomoc bardzo, ale to bardzo dziękuję. Tamten blog przeniosłam (a raczej to Marchev mi przeniosła) tutaj.
Niestety nie udało mi się odgrzebać strony tytułowej tamtego bloga, były na niej ciemne okulary na trawie. Lubiłam to zdjęcie. Gdzieś jest. Tutaj zdjęcie obecnej pierwszej strony bloga. Nawet nie dopracowałam strony tytułowej, bo nie piszę tam w końcu.

 

Wychodząc z onetu założyłam blog „Migawki z życia„, i szczerze mówiąc kompletnie nie pamiętam, dlaczego przestałam na nim pisać.

Kolejnym moim wirtualnym placem boju i zabawy był blog „iw-od-nowa„, na którym też pisałam dość długo.

Na wszystkich powyższych blogach mogłam używać mojego nicka iw. Ten pseudonim nadal używam pisząc na Migawkach i na iw-kulinarnie.
Czyli to jeszcze nie koniec historii.
W pewnym momencie również blog iw-od-nowa zdecydowałam się zamkąć z powodów osobistych.

W międzyczasie miałam ambicję, żeby tłumaczyć w ramach wolnego czasu artykuły z niemieckiego na polski. Pod własnym nazwiskiem, wtedy też powstał ten pseudonim „iwnowa„.

jest nawet fanpejdż bloga na fejsie pod nazwą Blog Iwnowa.

Parę artykułów później stwierdziłam, że zwyczajnie życie mnie przerosło i tego bloga dalej nie poprowadzę.

Mam też na sumieniu blog „iw-kulinarnie” z własnym fanpejdżem na fejsbuku, którego jednak nie prowadzę regularnie, bo znów życie nie pozwala.

 

Nie przepadam za życiem w chaosie. Wolę mieć zawsze sprawy uporządkowane. Muszę jednak przyznać, że z tymi blogami poległam i zagubiłam się od dawna i nie umiem z sensem tego poukładać.
To jeden z powodów, dla których pisząc tutaj często czuję się tym bałaganem przygnębiona, zniechęcona i przytłoczona.

Wiem z kolei, że od czasu założenia mojego pierwszego bloga jeszcze pod pseudonimem upłynęły lata, a w blogosferze i social mediach są to właściwie lata świetlne.

Zmieniło się wszystko, blogowanie stało się dla wielu ludzi sposobem na życie, zarabianie bądź promowanie własnego biznesu. I dobrze. Niech zdolni ludzie korzystają z tego, żeby się promować i wybijać, żeby prezentować swoje opinie często w sposób znacznie ciekawszy i lepszy niż robią to tzw. oficjalne media. I niech na tym zarabiają, w końcu nikt nie prowadzi również gazety czy telewizji za darmo i jakoś się z tego powodu nie oburzamy, najwyżej wyciszamy reklamy.
Na blogu też nikt nas nie zmusza do czytania wpisów sponsorowanych.
eszcze nigdy nie zarabiałam na blogu, ale nie wykluczam, że się to kiedyś może zmienić.
Jedno jest pewne – chcę nadal prowadzić bloga. Adres to sprawa drugorzędna. W końcu chodzi przede wszystkim o mnie i o to, żebym dobrze się czuła w swoim miejscu.

Wtedy będę się mogła skupić na tworzeniu, a nie na ciągłych rozmyślaniach, gdzie postawić ten cały bagaż, który targam za sobą.
Jeszcze nie wiem jak i kiedy, ale mam zamiar posprzątać.
Tak więc powoli nadchodzi czas, żeby oczyścić przedpole, zebrać z tych wszystkich blogów to, co najlepsze i zacząć od nowa i jeszcze lepiej.
Zanim jednak to zrobię i dla wszystkich, którzy dołączyli do mnie niedawno udostępniam w poście powyżej wszystkie linki do moich dotychczasowych blogów.
Zapraszam. Zaglądajcie sobie, komentujcie. Uprzedzem tylko, że wszędzie mam włączoną akceptację komentarzy starszych niż 2 tygodnie, więc nie dziwcie się, że być może nie od razu odpowiem.

Możecie mi też napisać tutaj w komentarzach, co się Wam podobało w poprzednich blogach, to będzie dla mnie pouczające i może mieć wpływ na budowę mojego miejsca, w którym chciałabym blogować docelowo.

A co do dalszego ciągu mojej historii: nie wiem jeszcze, czy nadal pozostanę tutaj, czy stworzę nową stronę pod własną nazwą.

Ale zwykle planuję takie projekty dalekowzrocznie i długofalowo. Nie da się zresztą takiej pracy odwalić w tydzień, więc na razie nie obawiajcie się, nigdzie Wam za szybko nie zniknę. Ten blog jako mój ostatni adres zapewne zostanie też w blogosferze na dłużej, żeby odnajdowali go zbłąkani wędrowcy.

Chciałabym jednak jak to się mówi mieć posprzątane. Przede wszystkim po to, żeby blogowanie znów mi sprawiało taką przyjemność, jak dawniej i żebym wiedziała, gdzie moje miejsce również w wirtualnym świecie.

Poza tym czasem mam chęć przypomnieć Wam jakiś mój starszy tekst i głupio tak Was odsyłać do starych dawno wygasłych blogów.

Dojrzewam też do zmiany szaty graficznej.

Pomysł posprzątania mojej blogosfery chodzi mi po głowie już od dość dawna, ale dopiero od niedawna mam chęć i siłę, żeby o tym pomyśleć.

Skoro jednak moje sprawy zawodowe i mieszkaniowe są na ten moment ułożone, zaczynam teraz myśleć też o moim wirtualnym domu.

Jestem stała w uczuciach i mam nadzieję w ramach przeprowadzki wziąć Was wszystkich ze sobą.

Tak więc liczcie się z tym, że za kilka tygodni lub miesięcy powiem: zmiana adresu, już tu nikt nie mieszka. Spotkało mnie to kilka razy ze strony różnych blogów, na niektóre nie dostałam zaproszenia po przeprowadzce, a blogi zniknęły albo ich autorzy zdecydowali się zamienić je na blogi prywatne i wiem, że było to dość przykre.

Nie ma obaw, nie szykuję też bloga zamkniętego. Chcę dalej pisać, spotykać się z Wami w tym wirtualnym świecie, i chcę znów znajdować w tym taką przyjemność, co kiedyś. Bo tylko wtedy będę miała chęć to dalej robić.

Wiem, że kilkoro z moich znajomych blogowych dokonało takich zmian adresów i zaczęło w nowych miejscach zupełnie na nowo, co udało im się całkiem dobrze. Chętnie posłucham od Was o Waszych doświadczeniach z takimi zmianami.

Miejsca, które się nie zmienią, bo je lubię i ostatnio sporo się tam udzielam to mój FANPEJDŻ na FB i mój INSTAGRAM. Warto zapisać sobie czyli polubić te miejsca, bo one się nie zmienią.
Mam nadzieję, że zwiedzając ze mną moje katakumby, będziecie mieli choć trochę radochy, a niektórzy powspominają razem ze mną, bo piszą równie długo lub dłużej. 🙂