Koniec wiosennej przeprowadzki

Gdyby mi ktoś powiedział ponad rok temu, że przeprowadzę się jeszcze raz w ciągu najbliższych miesięcy, pewnie bym mu nie uwierzyła. A tymczasem właśnie przeniosłam się do prawie ukończonego nowego mieszkania. Od przedwczoraj sprzątam, ścieram kurz, przenoszę, układam, organizuję, planuję i myję. I tak będzie pewnie jeszcze długo, bo wszędzie unoszą się pył i kurz poremontowy.
Ta ostateczna przeprowadzka na Nowe upłynęła mi w zasadzie dość gładko. Z mieszkania, w którym mieszkałam na czas remontu u Przyjaciółki pomogli mi znieść rzeczy moi młodzi sąsiedzi, sami zaproponowali. Wystarczyły więc trzy kursy, w tym dwa z ich pomocą.

Jadąc do mieszkania poprosiłam o pomoc koleżankę, która mieszka w mojej okolicy i po raz kolejny mogłam na Nią liczyć. Chętnie się ze mną zabrała, żeby obejrzeć mieszkanie, a przy okazji wniosła ze mną resztę rzeczy z samochodu.
Po obejrzeniu mieszkania wypiłyśmy z Lilą po herbatce z imbirem i goździkami i poszłyśmy na długi spacer po lesie.
A potem moja Kumpela pomogła mi ubrać kołdry i poduszki w poszewki, a materac w prześcieradło. I jeszcze zrobiła mi zdjęcie na tle nowego łóżka.

Ten las aż się prosi o długie spacery. To jedna z najważniejszych zalet okolicy, w której mieszkam. Spacer bardzo nam się udał.

Od dwóch dni jest też ze mną Mozart.
Pierwsze wrażenia z pobytu – przypomniała sobie bardzo szybko nasz pobyt z ostatnich wakacji tutaj i od razu wiedziała, że wychodziła tu ze mną na balkon i na spacer na dół na smyczy.
Toteż od pierwszego dnia po przeleceniu wszystkich pomieszczeń i zaznaczeniu pyszczkiem terenu, zaczęła wystawać pod balkonem lub pod drzwiami.
A to zdjęcie bukietu, który dostałam dziś od Mamy, kiedy przyjechała obejrzeć mieszkanie pierwszy raz po remoncie.

W przechowaniu i przewożeniu rzeczy pomogła mi też córcia. U niej w piwnicy przez ponad rok trzymałam swój szklany stół, który wczoraj przywiozłyśmy i ustawiłyśmy na środku salonu, tuż przy kuchni. Drugi mały stół mam w bagażniku, nie dałam go rady mimo niewielkich rozmiarów dziś zanieść na górę.

Wszędzie jeszcze pełno różnych rzeczy, do dobrego zorganizowania brakuje mi tu jeszcze kuchni, szafy i wyniesienia reszty rzeczy. Niestety to poczeka. Niektóre z nich są na razie potrzebne do zamontowania kuchni (np. wałki tektury na podłogę do jej osłony podczas montażu).
A teraz z Wami mam ochotę dzielić się tylko przyjemnymi momentami, więc niech będą:
Kawa na tarasie (jakoś ciągle tak nazywam balkon, może dlatego, że jest taki duży):

Kicia podczas pieszczoch na tarasie.
 
Kicia na moich kolanach.

Kicia siedziała sobie dziś dość długo sama na krzesełku tarasowym, przywiązana smyczką.

I jeszcze inne ujęcie kwiatów.

I tym miłym akcentem zakończę dzisiejszy wpis.
Aha. Przyznam szczerze, że teraz wcale a wcale nie chce mi się teraz wracać do Bremerhaven, tutaj jest piękna pogoda, a ja mam jeszcze dużo, dużo do zrobienia. Może uda mi się spędzić w Warszawie kolejną majówkę, to byłby największy prezent dla mnie po tych wszystkich wysiłkach.