Niezwykła Anabell

Wreszcie poznałam osobiście Anabell. Od lat odwiedzamy się na blogach, a tym razem nareszcie w życiu. Jak dobrze, że mieszkamy (mieszkałyśmy) w tym samym mieście. I jaka szkoda, że udało się nam poznać tak późno. Kiedy ja już się przeprowadziłam a Anabell jest w przededniu przeprowadzki.

Anabell jest osobą bardzo uzdolnioną, kreatywną i nie może ot tak po prostu usiedzieć spokojnie na miejscu, jej głowa ani chwili nie jest bezrobotna. Tak więc prawdopodobnie jej ręce stale muszą być czymś zajęte. Jeśli akurat nie czyta jednej z książek ze swojej bogatej biblioteki lub nie opisuje ciekawych historii na swoich blogach (nic specjalnego i procontra-anabell), wyczynia cuda na kiju z koralików i ozdobnych kamieni albo dzierga szale i obrusy lub wyszywa inne wspaniałości, które z przyjemnością u niej obejrzałam.
W jej pokoju widziałam rozpoczętą śliczną chustę na drutach i rozłożony warsztat rękodzielniczy. Poza tym panował idealny porządek, ale moja gospodyni i tak nadal twierdziła, że jest nieład. Co miałam z gospodynią tego domu dyskutować. Pewnie jakiejś fałdki nie wygładziła, jakoś nie mogłam dojść której.

Nie wiem, skąd się to u niej wzięło, ale talent to jedno, a wytrwałość i stylowe dobranie dodatków to drugie. Według mnie nie można mówić o Anabell, nie wspominając o jej pasjach i nie pokazując, jakież to piękne rzeczy własnoręcznie wytwarza.
Zobaczcie sami, jakie fantastyczne, przepiękne i artystyczne wyroby z koralików i innych dodatków dostałam tylko ja od Anabell. Efekty swojej pracy najchętniej rozdaje w postaci prezentów wśród bliskich i znajomych.

Pierwszy biało-czerwony komplet i perłowy naszyjnik dostałam od Niej już kilka lat temu dwa naszyjniki. Postanowiłam zresztą zrobić wreszcie porządne zdjęcia tym wszystkim cudom.
(Prawie) wszystkie cuda od Anabell zebrałam zresztą w specjalnie na ten cel przeznaczonej szufladce:

A tu już cuda obfocone wspólnie ale pojedynczo:

i oddzielnie

Ten komplet noszę od lat najczęściej. Anabell wyjątkowo wtedy utrafiła w mój odcień czerwieni. Całość jest bardzo elegancka i uwielbiam zakładać ten naszyjnik na różne okazje. 

Z kolei biały perłowy najlepiej wygląda, kiedy się trochę opalę.

Ten zielony komplet nosiłam już na urodziny i na któregoś Sylwestra.
A teraz kolej na najnowszy niebieski komplet (chyba można nazwać ten kolor ultramaryna), w którym zakochałam się od pierwszego wejrzenia.

Zobaczcie też, jak te cuda w błękitach wyglądają na człowieku: oto naszyjnik z kolczykami.

Oprócz tych cudów Anabell postanowiła mnie obdarować dalej, oto jej prześliczna zakładka do książek. Dostałam ją z dwiema książkami. Jo Nesbo, Policja, niezły thriller, już zaczęłam czytać.

I Zdrowe Wody Anety Łańcuchowskiej-Jeziorowskiej.

Bardzo przyjemnie trzyma się w ręku taką zakładkę i przekłada nią kolejne strony książki.

A tu zbliżenie na samą zakładkę:

Pomyślałam, że równie dobrze wygląda ona tak oto na nadgarstku:

Jestem pod wielkim wrażeniem Anabell. To niezwykle mądra i do tego ciepła kobieta.
Jednak Anabell ma też w sobie pazur, co przy jej ostrej niczym brzytwa inteligencji stanowi niezłą mieszankę, zapewniającą silną wolę przetrwania wszelkich trudności. A tych ma w swoim życiu niemało, bowiem pielęgnuje też kilka ciekawych chorób, które jednak trzyma mocno pod kontrolą.
Poznałam też przy tej okazji krótko męża Anabell, który po chwili powitania usunął się elegancko w cień i nie przeszkadzał w naszych babskich ploteczkach.
Szukam słów do opisania tego spotkania i Człowieka, chyba jednak nie da się w krótkim wpisie opisać całej złożonej Osoby. Za to czytając od lat jej bloga, szczególnie tego z historiami z życia, dowiecie się o Niej znacznie więcej.

Rozstałyśmy się z poczuciem, że mogłybyśmy tak gadać jeszcze długo i tematów by nam nie zabrakło. Niestety nie udało mi się Jej odwiedzić tym razem ponownie, chociaż bardzo się starałam.
Mam nadzieję, że jeszcze to nadrobimy, o ile mi się wcześniej nie wyprowadzi do Niemiec. A nawet wtedy – będę ją miała po drodze do siebie i z całą pewnością nie odpuszczę odwiedzin od czasu do czasu. 🙂

Anabell, jeszcze raz Ci dziękuję za wspaniale spędzony z Tobą czas, bardzo mi Ciebie potem brakowało w kolejnych dniach. I głupio mi, że tym razem niczym Cię nie obdarowałam, ale wpadłam  do Ciebie lekko zaskoczona, że jakoś udało mi się w ogóle znaleźć czas. Poza tym lubię dawać prezenty dopiero, kiedy kogoś poznam i mogę dopasować do niego coś, co będzie pasowało. Mam nadzieję, że chociaż grzyby od mojej Mamy smakowały. 🙂