Przeprowadzka i znów OD NOWA

Dzień dobry Misie Pysie Moje Drogie,

Straszliwie się za Wami stęskniłam i mam ochotę wszystkich Was tu objąć i dać po buziaku w oba pysie – stąd mój serdeczny wstęp!

Dlaczego? Ano dlatego, że tak sobie pomyślałam, że co by się nie działo w naszym życiu / naszych życiach – nie mylić tylko ze staropolskim znaczeniem słowa żyć, jakkolwiek miałoby to często więcej sensu niż się wydaje! – to kiedy opadnie kurz na naszych życiowych zakrętach, my wszyscy, znający się już latami na tej niwie blogowej, mamy tak jakby jeden stały dom – nasze blogowe miejsce i naszą blogową brać. Tak mi przyszło dziś do głowy, że blog jest od paru lat chyba moim jedynym stałym domem, mimo że wirtualnym. A wiadomo – dobrze mieć coś stałego, choćby wirtualnego.

Co do życiowych zakrętów – pogodziłam się już z tym, że w moim życiu nie będzie (może póki co) powszechnie zwanej i lubianej stabilizacji. Nieprzypadkiem nadałam sobie nick – IWnowa. W końcu kiedy człowiek co i rusz zaczyna od nowa, nick też powinien być adekwatny. Kiedyś nawet popełniłam jakiś bohomaz słowny, zwany przeze mnie tekstem poetyckim, w którym napisałam, że „jedyne czego nie znoszę to rutyna i nuda”. No to nie mam ani jednego, ani drugiego. Chociaż – Mozart mi świadkiem – często bym nawet trochę tej nudy chętnie zażyła czy raczej przeżyła.

Za mną kolejna przeprowadzka, już trzecia w Niemczech, a czwarta w moim dorosłym życiu. Łatwo nie było, ale oszczędzę Wam szczegółów. Ważne, że za mną. Niestety teraz czuję się trochę niczym tygrys w zbyt małej klatce, krążący pomiędzy kartonami. To jednak da się zmienić i pracuję nad tym codziennie po trochu.

Dlaczego (znowu) przeprowadzka?

Napisałam nawet wczoraj o tym długiego posta, po czym … nie opublikowałam, bo był za długi i nudny. Podam więc kilka najważniejszych powodów tej decyzji:

Bo tak. Bo taka była moja wola. Bo trzeba było wreszcie podjąć rozsądną decyzję i zacząć oszczędzać, a poprzednie mieszkanie było wyborem uzasadnionym moją wygodą i spełnieniem jednego z moich marzeń (zawsze chciałam tam zamieszkać!), ale też finansową  rozrzutnością. Bo myślę o mojej dalszej przyszłości w Niemczech, a w tym celu warto odłożyć trochę kasy. Bo może za jakiś czas zakupię jakiś obiekt na stałe związany z ziemią – i nie że od razu grób czy pomnik, ale może jeszcze coś przedtem. Bo jestem (przeważnie) rozsądną kobietą i człowiekiem, który czasem dokonuje niezbyt dobrych wyborów, ale potem je koryguje i tę korektę był najwyższy czas właśnie teraz wprowadzić.

To teraz Wam opowiem, skąd od dziś będę do Was pisać, mówić, zamieszczać zdjęcia i kto wie, co jeszcze.

Moje nowe miejsce

Obecne mieszkanie, które wynajęłam, znajduje się dalej od centrum, za to w pobliżu pięknego parku. Nad morze dotrę na spokojnie autem w 10-15 minut, a w pogodne dni spokojnie dojadę rowerem. Tym razem szukałam nowego miejsca dłużej, obserwowałam bardzo teraz czynny rynek nieruchomości. A decyzję o zmianie mieszkania podjęłam w bardziej racjonalny sposób, niż ostatnio. Poza tym akurat mijał rok od zawarcia poprzedniej umowy najmu i mogłam zgodnie z nią dokonać zmiany. Założyłam, że nowe mieszkanie ma być za rozsądną cenę, w dobrym położeniu, w standardzie jaki lubię, ma mieć jasne wnętrza, być łatwiejsze w pielęgnacji i sprzątaniu, mieć taras lub balkon. To mieszkanie spełniło większość kryteriów, a więc i moja decyzja zapadła w dwie godziny. W takich sprawach decyduję naprawdę szybko. Tu dodatkowym wielkim atutem był taras, który wywołał u mnie efekt WOW! Biorąc pod uwagę obecną sytuację na świecie jeszcze w tym roku mogę na nim spędzać sporo czasu, szczególnie wiosną latem i w jesienne ciepłe dni.

Zalety nowego mieszkania to przede wszystkim:

1. niższy o 1/3 od poprzedniego czynsz
2. nowsza, ładniejsza kuchnia w zestawie
3. nowoczesne ogrzewanie podłogowe
4. też posiada garaż
5. piękny, częściowo zadaszony taras wyłożony ładnymi deskami, wychodzący na zadrzewiony teren, śpiew ptaków
6. mieszkanie jest kompaktowe, ale dostatecznie duże
7. pomieściły się tu wszystkie meble, które chciałam zachować
8. mieszkanie mieści się na pierwszym piętrze / poprzednie było na drugim
9. dobre położenie, w pobliżu mieści się wielki, piękny park, wymarzony do spacerów i na rowerowe wycieczki
10. są niższe sufity, prawdopodobnie będą niższe koszty ogrzewania

Wady nowego mieszkania:

1. dwa pokoje (zamiast poprzednich trzech)
2. ma znacznie mniejszą powierzchnię od poprzedniego
3. jest o wiele ciaśniej – w dużym pokoju jest teraz teraz i salon, i biblioteka, i pokój do pracy
4. zamiast piwnicy ma znacznie mniejszy schowek za garażem
5. ma nowoczesne podpięcie do pralki, do którego nie mam przejściówki, nowa jest droga (ok. 150 EUR) – teraz czekam na założenie z pełnym koszem prania – ale to problem tymczasowy i do rozwiązania, nie przewidziałam tego, bo się na tym nie znam
6. taras jest super, ale wymaga osiatkowania. W tym celu najpierw muszę zlecić wykonanie specjalnej konstrukcji, na której owa siatka zostanie rozciągnięta (jeśli tego nie zrobię, kicia czmychnie po szerokiej barierce do sąsiada – tarasy są tą barierką połączone)
7. mam trochę problem z rozmieszczeniem mebli w nowych wnętrzach, jest o 1/4 i jeden pokój mniej przestrzeni
8. są tu standardowe niższe sufity, więc umeblowane mieszkanie wydaje się bardzo pełne

Co dalej?

Przede mną jeszcze dużo do zrobienia – teraz jestem raczej panią na kartonach, niż panią nowego domu. Ale układam te puzzle na spokojnie i po kolei i wiem, że za jakiś czas na wszystko znajdę właściwe miejsca lub się tego pozbędę. W mniejszym mieszkaniu każdy karton pcha się na oczy. Zanim nie rozpakuję ostatniego, będą mnie więc wnerwiać. Ale nic na to nie poradzę, że nie jestem cyborgiem z programem do rozpakowywania kartonów. Niestety wymaga to siły i czasu.

Tam dom twój, gdzie WiFi twoje

Tam dom twój, gdzie laptop i WiFi twoje

Wczoraj rozwiązałam jeden z najistotniejszych problemów na nowym miejscu. Złożyłam i podpięłam wszystko do komputera, ale nie mogłam podłączyć go do WiFi, mimo że przeniosłam łącze internetowe do nowego miejsca. Niestety kabel do podłączenia do gniazda RTV był za krótki. Musiałam dokupić dłuższy. W dobie lockdownu kupienie kabla czy czegokolwiek nie jest takie oczywiste, bo trzeba było w tym celu albo zapisać się do sklepu z AGD/RTV na konkretną godzinę. Albo mieć farta i wyjść z nowym kablem w kilka minut po przyjeździe, co mi się szczęśliwie udało. Pomyślałam, że – aby kupić właściwy kabel – najłatwiej będzie wziąć ze sobą poprzedni. Na miejscu pani sprzedawczyni weszła do sklepu z moim kablem w ręku, a za chwilę znalazła odpowiednio długi kabel, a mnie zaprosiła już tylko do kasy. Sprawdziłam dzień wcześniej – cena online była niemal jednakowa, i na szczęście nie musiałam czekać kilka dni na dostawę. Zresztą są momenty, że nie czas oszczędzać te kilka EUR, tylko po prostu trzeba wydać tyle, ile trzeba, żeby odtworzyć sobie normalne warunki i możliwości życiowe.

Nowy kabel zapewnił mi ponownie łączność ze światem

Ciesz się z małych rzeczy, a będziesz umiał i z wielkich

Ci z Was, którzy znają mnie już długo, wiedzą że od lat praktykuję cieszenie się z pozytywów – czy to mniejszych, czy większych. Teraz powszechnie się już o tym mówi, influenserzy nazywają to praktykowaniem wdzięczności. Tak więc ja praktykuję ile się da i jak tylko mogę.

Proponuję więc, ucieszcie się wraz ze mną z dostępu do internetu i życzcie mi teraz szybkiego załatwienia dostępu do pralki, bo pranie ręczne nie należy do moich mocnych stron i jakoś sobie tego przy tym obciążeniu rozpakowywaniem nie wyobrażam. Z resztą sobie jakoś poradzę. 🙂

Co by nie mówić internet nie tylko teraz, ale obecnie szczególnie zapewnia mi to, że mogę dziś do Was pisać, obejmować się z Wami wirtualnie na powitanie, wzruszać, bawić i cieszyć się lub smucić razem z Wami. O pracy chyba wspominać nie muszę, bo to oczywiste.

Wybaczcie, że póki co moja aktywność będzie jeszcze trochę okrojona, wszak samo się nie zrobi, jak mówi Doktor Ania, a ja mam jeszcze mnóstwo rzeczy do wypakowania. Dobrze, że póki co zrobiłam sobie urlop i mogę odpocząć, ugotować zdrowy posiłek i zająć się organizowaniem mojego życia OD NOWA.

Jak Mozart?

Z całą pewnością się zastanawiacie, jak kicia zniosła przeprowadzkę. W sumie cała operacja trwała dwa dni, bo niestety firma przeprowadzkowa strasznie się guzdrała, była źle przygotowana, miała za mało miejsca w mniejszych dwóch samochodach, zamiast jednego większego, jeździła po 4 razy na dzień wożąc i wypakowując rzeczy, i z wymienionych powodów nie dała rady dokończyć wszystkiego w jeden dzień. A więc Kicia spędziła trzy dni u mojego kumpla, czyli Eksa, którego zna, lubi i akceptuje. A teraz do pełni kociego i mojego szczęścia brakuje nam tylko kociej siatki na tarasie. Póki co łatamy sytuację spacerkami na smyczy, mała już i do tego się przyzwyczaiła, ale wiadomo że dobrobyt zacznie się dopiero w chwili, kiedy będzie mogła sobie zawsze wychodzić sama. Niestety ostatnie dni tutaj to śnieg, grad i deszcz, i z powrotem ten sam zestaw ciągle od nowa. Nie sprzyja to spacerom na zewnątrz. Mimo to kocia radość ze spacerów nadal graniczy z orgazmem. Zresztą sami zobaczcie.

Mozart na spacerze, smycz niezbędna

Na pewno chcecie jeszcze więcej zdjęć Mozarta, może ze dwa, no dobra, nie mogę się zdecydować, więc kilka.

Mozart oblizujący się, na tarasie. W tle worek na liście i część rzeczy, które póki co nie mieszczą się w mieszkaniu

Mozart wygląda przez okno, gdzie śnieg i grad

Zwiedzanie tarasu – nawet na smyczy – to teraz największa kocia przyjemność

Trzeba się trochę poturlać. W tle rzeczy, które tymczasowo mieszkają na tarasie, zanim nie znajdę dla nich miejsca w domu.

Mozart musi koniecznie oznakować krawędzie tarasu, na wypadek gdyby przychodziły tu jakieś inne koty

Z tej barierki jest bezpośrednie przejście barierką na sąsiedni taras, moja największa groza. Muszę to koniecznie zabezpieczyć, zanim wypuszczę kicię na ten balkon na samodzielny spacer.

Co tam na świecie słychać – zastanawia się Mozart