Zmiana miejsca

Jeśli nam tak źle w dotychczasowym życiu, że nas rozsadza czasem trzeba zaryzykować i coś zmienić.
Nie zawsze spodoba się to wszystkim. Bardzo często usłyszysz, że:
– a po co tyle zmian?
– a na co ci tyle miejsca?
– a po co ci to, przecież w starym nie było tak źle?
– a to pewnie drogo?
– a było warto?
– i w ogóle to przecież można było zostać w poprzednim, a nie ciągle zmieniać.

W poprzednim mieszkaniu nie miałam aż tak źle, ale przeszkadzały mi już ogólne warunki, cienkie drzwi, przez które do mieszkania docierał każdy głos czy krzyk dzieci z klatki schodowej. Zawsze też był problem z parkowaniem przy mojej ulicy. Znalazłam tamto mieszkanie niemal dwa lata temu na szybko, bo szybko chciałam się wyprowadzić z poprzedniego życia, które się spie…. nie sprawdziło.

Nie wiem ile razy jeszcze dokonane wybory okażą się słuszne. Które z nich poprowadzą mnie w stronę słońca. Zresztą w ciepłym deszczu też możesz się poczuć przyjemnie, jeśli tylko masz właściwe ubranie, a w środku dobry nastrój.
Wracając do zmian – tym razem mimo stanu wyjątkowego, który dotyczy nas wszystkich, nie cofnęłam się przed zmianą, którą zaplanowałam trzy miesiące temu.

Trzy miesiące – taki miałam termin wypowiedzenia poprzedniego mieszkania. I termin wejścia do nowego mieszkania.
Zupełnie przy okazji znalazłam też najemczynię, której od pierwszego razu spodobało się moje mieszkanie i sama mnie prosiła, żeby ją informować, jeśli kiedyś chciałabym się przeprowadzić. Tak na zdrowy chłopski rozum – mogłam zostać w poprzednim, ale tam zbyt wiele mi przypominało o przeszłości.
W pewnym momencie poczułam, że jeśli tam zostanę, nie będę mogła z tamtego miejsca ruszyć dalej.
To był sygnał, że trzeba zrobić krok naprzód.
Jeśli czasem ktoś mnie pyta, dlaczego robię tak a nie inaczej, odpowiadam: bo widzę w tym dalszą perspektywę.
Jeśli nie jestem zadowolona z tego, co mnie otacza: z siebie i swojego podejścia do życia, wyglądu czy miejsca do życia, z pracy, ze stosunków z rodziną, czy ze związku albo z partnera, potrafię to wprawdzie znosić jakiś czas, próbując naprawiać, ale wreszcie następuje punkt zero, z którego nie ma już odwrotu. Wtedy podejmuję decyzję i przeprowadzam ją z morderczą konsekwencją.

W związku z powyższym mam dla Was nowiny: przeprowadziłam się, choć nadal mieszkam w tym samym mieście.
Nowe miejsce nie wymagało żadnych remontów, ale za to kosztuje trochę więcej. Głównie z racji dobrej lokalizacji i jakości budynku. Jest mi tu wygodniej, mam lepszy widok z okna, spokojnych sąsiadów i bardzo dobrze wyciszone drzwi, a do tego miejsce postojowe i większą piwnicę.
To były argumenty za nowym miejscem. Więc podpisałam wtedy umowę, długo się nie zastanawiając.
A w chwilę potem nastała pandemia…
Kiedy wybuchła pandemia, próbowałam się wycofać, bo przecież wiadomo, że teraz tak naprawdę nic nie wiadomo. Nie było takiej opcji, w spółdzielni podpisałam rezygnację z tamtego mieszkania, tutaj umowę na nowe. Musiałabym zaprząc prawników, żeby wyjść z tego impasu, a to pociągnęłoby za sobą niewiadomą kwotę, problemy itp. Nie udało się znaleźć nic na szybko, bo wszystkie biura nieruchomości w tym czasie z oczywistych względów też były pozamykane.
Pozostało jedno: przeprowadzić to, co rozpoczęłam, do końca.
Przeprowadzka w takich czasach to naprawdę wyzwanie, bo trzeba znaleźć firmę czy ludzi, którzy nie będą mieli obaw pracować w takim czasie, w tych warunkach.
Przeprowadzka odbyła się zatem tym razem na wariata, warunki nie sprzyjały planowaniu.
Ale udało się!
Jestem tutaj.
Mam przestrzenniej, jaśniej, miejsce na wszystko.

Mozart patroluje balkon

Stan na dziś jest taki, że nadal siedzę na kartonach, jeszcze nie dorobiłam tabliczki z nazwiskiem na skrzynkę na listy, dziś to zrobię bardzo chętnie.
Próbuję się odnaleźć w nowej dla mnie kuchni, gdzie wszystko jeszcze jest poustawiane na roboczo, ale wczoraj zrobiłam pierwszą pieczeń i wyszła pyszna!

Zmiany na blogu
A co do bloga i publikacji: pierwsza zmiana jest taka, że nie będę się dzielić zdjęciami z tego miejsca, bo tak postanowiłam. Od teraz będę przestrzegać zasady: „więcej prywatności”.
Wielu z Was zamieszcza zdjęcia tylko z plenerów – i ja mam ich dostatecznie dużo. No i może niektórymi wycinkami mieszkania, takimi, które nie wskażą, gdzie się mieści.
I niech tak zostanie. A przynajmniej do czasu, aż zmienię zdanie.
Wracając do przeprowadzki – wzięłam ze sobą wszystkie meble, może tylko jeszcze dokupię coś do biura, bo regał na segregatory poszedł póki co do kuchni, a dwa kolejne do schowka na ubrania.
Na razie cieszę się z drobnych rzeczy, na przykład że dziś dzięki pomocy właścicielki mieszkania znalazłam kranik odcinający dopływ wody i udało mi się uruchomić zmywarkę. To był pierwszy raz zmywarki, do wypróbowania została pralka, którą też zabrałam ze sobą. Póki co jestem na tyle przepracowana, że musiałam się wstrzymać z dalszymi działaniami, żeby odetchnąć i nabrać siły i dystansu.

Do teraz udało mi się rozpakować ciuchy, kartony w gabinecie nadal są pełne, komputer ani sieć nie podłączone, w nowe miejsce nie dotarła moja paczka z modemem (wszyscy zwalają opóźnienia na sytuację pandemii), więc muszę odebrać sprzęt z poczty, oby go tylko przechowali, chyba termin wynosi 6 dni).
Na szczęście właściciele udostępnili mi swoje łącze internetowe do czasu, aż uruchomię moje, bo próbują wyjść ze swojej umowy, ale operator stwarza im problemy. Mają mi też pożyczyć dekoder do tv, bo bez tego podobno nie da się oglądać tu telewizji. Nie wiem, nie sprawdzałam. Słucham dużo muzyki.

Regał TV, płyty czekają na wypakowanie, liczy się to światło na ścianie, bardzo mi się podoba

Kiedy wstawiłam już do poszczególnych pokojów większość rzeczy, trochę odkurzyłam i poczułam, że jestem w domu, wybrałam się na spacer nad morze.
To z tego spaceru pochodzi najnowsze zdjęcie na Instagramie, o to:

Pewnie pojawią się pytania i o kicię, więc spieszę donieść, że Mozart dzielnie zniosła przeprowadzkę, cały czas trzymałam ją w zamkniętym pokoju i udało nam się to wszystko przetrwać bez szkód. A teraz już przyzwyczaja się do nowego miejsca.

Mozart na leżance z tektury

Chcecie jakąś puentę?
Też bym chciała, ale szczerze mówiąc nadal jestem strasznie zmęczona – przeprowadzki są jednak wyczerpujące.
Poza tym ten wpis jest już dostatecznie długi, więc na tym dziś zakończę.
Może tylko dopiszę, że jeśli macie jakieś marzenia, to róbcie wszystko, żeby je spełniać, bo nic samo się nie zrobi. A że się człowiek czasami obije, czy nie zawsze wszystko wyjdzie – to trzeba wliczyć w koszty.
Przyznam się do czegoś. Jestem teraz w miejscu, o którym marzyłam od początku, od kiedy tu się przeniosłam…
I jest mi tu zajebiście!

Wieczorem mogę już słuchać mojej muzyki i tańczyć do niej.
Do pracy wracam w poniedziałek, do tego czasu zamierzam sobie zrobić jeszcze wiele różnych przyjemności! Jak tylko przestanie padać deszcz.

Dzisiejszy wpis sponsoruje ta piosenka: